گرد و غبار از خانه ی دل بزدائیم، ماه مهمانی خدا آمد.
خداوند دل انسان را حرم الله نامید ،دلی که غیر از یاد او چیز دیگری نباید در آن سُکنی گزیند.
و هر محبتی هم که از دیگران در قلبمان داریم ،فقط باید در راستای رضایت قادر متعال باشد.
گاهی اوقات به خاطر بی توجهی صاحب دل،گرد و غباری روی آن می نشیند به نام غرور،غفلت
تکبر و …گاهی وقتها آن قدر مشغول زندگی روز مره امان هستیم،که فراموش می کنیم دستی
به سر و روی خانه ی دل بکشیم،اما این روزها فرصت خوبی ست،بهانه ای برای گرد و غبار غفلت
را از دل زدودن ،این روزها موقع خوبی ست برای کینه را از دل شستن و درقلب را به روی رذائل
بستن،ماه مهمانی خدا شروع شده مگر می شود با دلی پُر از سیاهی به دیدار نور رفت؟
هرکس در خانه ی دلش مشغول انجام کاری ست، نکند خدای ناکرده در این میان صاحبی
باشد که دلش را به امان خدا رها کرده و رفته باشد/ م . ی