این روزها درد بعضی ها نداری و فقر است،درد بعضی ها نداشتن خانه و وسیله ی
مناسب است ،غم این که چرا من از همسایه ام یا فلان فامیلم کمتر در رفاهم، گاهی
بعضی اشخاص را آزار می دهد،اما چقدر زیبا وقتی از آیت الله میرزا جواد آقا تهرانی
رحمة الله علیه آن گاه که در بستر بیماری روزهای آخر عمر را می گذراندند سوال
می کنند :“آقا آیا دردی دارید؟ ایشان می فرمایند:خیر دردی ندارم، ولی غم دارم.

غم دوری از محبوب.یکی از مراقبین ایشان می گفت:در چند ماهه آخر عمر که گویا
می فهمیدند، وصال به محبوب نزدیک شده،بیشترین ذکری که بر لب داشتند”یا الله “بود.

آیا غم دوری از قرآن ما را رنجیده خاطر ساخته یا نه؟
راستی هیچ وقت غم دوری از مولا امام زمان ارواحنا فداه ما را سخت آزار داده است ؟
به غیبت یوسف زهرا عج الله تعالی فرجه الشریف خو گرفته ایم و فقط فرجش را در قالبی
از الفاظ  و گاهی در دعای فرج از خدا می خواهیم.اما چقدر بین حرف و عملمان فاصله ست؟

منبع:توصیه هایی از علما،آیت الله میرزا جواد آقا تهرانی،مجموعه دوم،محمد علی قاسمی،تهران

لوح نگار 1391 ص30

خدایا به فرموده آقا سید الساجدین علیه السلام ما را در دنیا مشغول

چیزهایی کن که در آخرت از ما سوال می کنی. آمین

محرم که می شود همه برای امام حسین علیه السلام مشکی می پوشند.

هیات ها پر از کودکان و نوجوانان و پیر مردانی می شود که عاشقانه بر سر

و سینه می زنند، انگار باز محرم به همه جانی دیگر داده،عشق بیداد

می کند،باز همه جا حرف از وفای حضرت عباس علیه السلام می شود.

می شناسی اش،علمدار دشت کربلا را همه می شناسند.

ادبش را از مادرش به ارث برده، از بی بی ام البنین سلام الله علیها.

می خواهم بگویم فقط هفتاد و دو تن  شهید کربلا بازیگران اصلی کربلا

نبودند،فقط آنها که در صحنه کربلا حضور داشتند ،کربلایی نشدند بلکه 

مولا ابا عبد الله علیه السلام مرید زیاد داشت، آنهایی که کربلا نبودند اما

پاسدار خاطره عاشورا شدند و ندای مظلومیت پسر فاطمه را به گوش همه

جهانیان رسانیدند و  بی بی ام البنین  یکی از آن عاشقان بود.

و چه زیبا نقشش را بعد از عاشورا در بقیع به نمایش گذارد، به آن جا

می رفت و نوحه سرایی می کرد، کسی از او بپرسد بانو، مگر پسرانت در

کربلا شهید نشدند، تو این جا بر سر و سینه می زنی؟ آری او در ناله هایش

هم در پی انجام رسالت بزرگی بود که بر دوش داشت تا برای همه کسانی

که آن جا در بقیع اجتماع می کردند و شاهد عزداری های او بودند از مظلومیت

حسین بگوید و یاران فداکارش..ازحقایق پشت پرده او باید خبر دهد،آری عقیله

بنی هاشم حضرت زینب  سلام الله علیها نباید در این راه تنها بماند.

یادگاری حوزه علمیه حضرت زینب سلام الله علیها یزد

#محرم_عاشورا

#عاشورای_حسینی

#شهادت_در_راه_حق

#بی_بی_ام_البنین_سلام_الله_علیها

قسمت اول کتاب پس از بیست سال

فضای مجازی هم می تواند فرصت باشد، هم تهدید، می شود ساعت ها در آن بچرخی و چیزی عادت نشود، می شود هم کاری کنی که یک توصیه مورد تاکید حضرت امام خامنه ای حفظه الله عملی شود. آری توجه به مطالعه کتاب های ارزشمند. همه ما همه کتاب ها رو نداریم، یا امکان خرید یا امانت گرفتن کتاب ها هم برایمان مقدور نیست. اما اگر کسی کتاب ارزشمندی بخواند و خلاصه آن را در فضای مجازی قرار دهد تعداد زیادی می توانند از محتوای کتاب های ارزشمند آگاه شوند. کتاب پس از بیست سال، سلمان کدیور، چاپ ششم، شهرستان ادب مدرسه درباره جوانی ست به نام سلیم. نام پدرش هشام و نام مادرش حوراء. او عاشق دختری ست به نام راحیل که پدرش ذو الکلاع نفوذ زیادی دارد، اما مخالف ازدواج دخترش با سلیم است. همه دارند برای افتتاح کاخ بزرگ معاویه آماده می شوند، اما سلیم دل در گروه عشقی آتشین دارد. چون راحیل با خانواده اش می خواهد به سوی مصر برود. مشتی افراد متملق برای افتتاح کاخ معاویه جمع شده اند.
ابوهریره می گوید” امروز این کاخ سبز و این قصر باشکوه نماد عظمت و استیلای اسلام و رومیان است.” ص 32
ناگهان ابوذر وارد می شود و روشنگری می کند. “ای معاویه! تو اولین کسی هستی که چون شاهان ستمگر برای خود کاخ ساخته ای… به خدا قسم اگر این کاخ را از بیت المال ساخته باشی، خیانت کرده ای و اگر از اموال خودت باشد، اسراف ورزیده ای."…
ابوهریره می گوید:” ای مردم من این مرد را بهتر از شما می شناسم. این کسی است که در مدینه مردم را بر خلیفه شورانده، زبان ها را بر وی گستاخ کرده و حال در شام نیز قصد فتنه دارد. امیر، این عمارت را نه برای لذت نفس خویش، بلکه برای نشان دادن شوکت و عظمت اسلام در برابر رومیانی که همسایه ما هستند ساخته است. مسلمانان نباید خویش را خوار کنند. “ص34
ابوذر گفت:” پس پیامبر خدا که در خانه ای خشتی می‌زیست، بر حصیر می خوابید و شیر بز می دوشید، خویش را کوچک می کرد؟” ص34
” صدا از هیچ کس بر نخاست. ” ابوذر گفت:” ای مردم آیا رواست که دسته ای از حاکمان شب را در کاخ سر کنند و عده ای از مردم در بیغوله ها بلولند؟ به خدا که کاخی ساخته نمی شود، مگر این که کوخ های بسیار ویران گردد و ثروتی انباشته نمی شود، مگر آن که مردمانی گرسنه بمانند. ” ص 35
عتبه برادر معاویه به سربازان اشاره می کند و آن ها به سمت ابوذر می روند و سکه هایی را برای فریب مردم روی سر آن ها می ریزند. در حالی که پسر بچه ای که یزید نام دارد، روی تخت امیر نشسته است. 

” هشام به خود آمد و گفت:” به گمانم فرزند میسون، یزید است که به تازگی از بادی قصر آمده است. “زید همان طور که محو صورت بیابانی و چشمان دریده کودک شده بود، گفت:” همان زن نصرانی که امیر سال ها پیش طلاق داده بود؟ “
ایشان با پوزخند گفت:” آری آن زن پس از طلاق در حالی که باردار بود، به میان قبیله اش که جمله شاعر و خنیاگرند، بازگشت. این طفل را هم چند روزی است که با دستور امیر به دمشق آورده اند تا وارث بنی‌امیه باشد.” ص 40
عده ای در خانه ذو الکلاع جمع می شوند به اعتراض. او بیرون می آید که چه خبر شده؟
_” ما از حجره داران و کاسبان بازاریم.امشب که شب جشن و سرور است و شهر مثل روز شلوغ، مشغول کسب خویش بودیم که سربازان امیر معاویه که از مستی، عقلشان زایل گشته بود، به حجره ها ریختند و هر آن چه داشتیم غارت نمودند و ما را هم مجروح ساختند. بگو به کجا پناه بریم ای شیخ؟ ” …مرد خشمگین دیگری که دشنه ای در دست داشت ،خواست سخن بگوید که ذو الکلاع اجازه نداد و گفت:” وای بر شما! می‌خواهید بر حاکم ص 44
مسلمین بشورید ؟وای بر شما! وای بر شما! “جمعیت،مثل سنگ فرش های خیابان ساکت شد. ذو الکلاع ادامه داد:” آیا فراموش کرده اید که رومیان پشت مرزهای شما به صف ایستاده‌اند؟ نمی‌دانید که آنان همین روزها هوس تصرف شام را دارند؟ آیا می‌دانید اگر در شام بلوایی بشود و رومیان بویی ببرند، یک شب هم امان نخواهند داد و شما و سرزمینتان را به خاک و خون و اسارت می کشند؟ آنها می‌خواهند دین ما را محو کنند، قران های ما را بسوزانند و ما را دوباره به پرستش خدایان هزاررنگ خویش درآورند، آیا در پی تضعیف اسلام هستید؟ “
مرد چماق به دست گفت:” نه، به خدا که ما در پی تضعیف اسلام نیستیم. ما فقط در پی حق خویشیم. “
ذوالکلاع گفت:” این که شما حاکمی را که خلیفه رسول‌خدا نصب کرده تضعیف کنید، بر او بهانه بگیرید و سرزنشش نمایید، آیا تضعیف اسلام نیست؟ آیا حق خویش را با شورش بر حاکمتان می ستانید؟”
پیرمرد نالان گفت:” پس ای شیخ! بگو چاره ما چیست وقتی روز و شب ستم می‌بینیم؟” ذو الکلاع گفت:” ای مرد! از او به خداوند شکایت کنید، خداوند در آخرت برای شما و به پاس صبری که در حفظ حاکمانش به خرج دادید، بهشتی بزرگ فراهم کرده است. چرا که حکومت حاکمان تقدیر و خواست خداوند است و ما محکوم به اطاعت از سرنوشتی هستم که او برای ما رقم زده است.”
چماق ها و دشنه ها پایین آمد، آتش غضب ها فرو نشست و سرها به زیر افتاد. ذو الکلاع ادامه داد:” حال بروید که ما را با حکومت میانه ای نیست. ما مامور آبادانی آخرت شماییم و حاکمان صاحب دنیای شما. ص 45
ذو الکلاع چون سه پسرش را رومی ها کشته اند، دوست ندارد تا دامادش جنگاور باشد تا این که سلیم در جنگ بر علیه رومیان، سر قاتل پسرانش را می آورد و او دلش نرم می شود…ادامه دارد. 

یادگاری حوزه علمیه حضرت زینب سلام الله علیها یزد

#روایت_زن_مسلمان

#باید_ها_و_نباید_های_فضای_مجازی

قسمت دوم کتاب پس از بیست سال

خانه ابوذر بعد از ناحیه فقیر نشین شهر است که با زن و دخترش به سختی روزگار می گذراند. تمام اسبابش در خورجین الاغی جا می شد.” پیامبر به او لقب مسیح مسلمانان داده بود.” ص49 سلیم و دوستش مهاجر به ابوذر و همسرش سر می زدند وقتی هم 399 دینار از سوی معاویه برایش می آورند، رد می کند. سلیم به قصد همراه شدن با کاروان ذو الکلاع از منزل خارج می شود و به دروغ می گوید می خواهم به اورشلیم بروم تا به مزارع پدر سر بزنم. کسی نمی داند مهاجر و سلیم در بین کاروان هستند. نامه ای به ذو الکلاع می رسد که “از همان راه که آمده اید باز گردید که به جای نیل خروشان، مرگ در انتظار شما نشسته است.” ص 80

ابوذر کمی جنس به بازار آورده بود برای فروش، اما به فکر رفت. به یاد می آورد وقتی به جستجوی پیامبر اکرم صلوات الله علیه به مکه رفت و مولا او را مهمان خویش کرد و از عمد مشغول چراغ شد، چون تنها خوراک شب آن خانه بود تا مهمانش بدون شرم غذایش را بخورد و پیامبر مهربانی ها برای او از اسلام گفت.

در افکارش غرق بود که زنی گفت خریدار اجناس شما هستم و چند سکه داد، اما ابوذر جز یک سکه بقیه را بر گرداند. 
“زن متعجب گفت: مابقی را برای فردایت اندوخته کن. ابوذر گفت:” تنها غافلان از مرگ، در این دنیا ذخیره می کنند. “ص86
ابوذر با همان پول، نانی می گیرد و نصف همان نان را هم به زنی فقیر داد.

مردم خسته شده از ستم، از ابوذر می خواهند دادشان را از ظالمان بگیرد و این اعتراض ها به سمت کاخ سبز روانه شد. حوراء همسرش هشام را نصیحت می کند که یادت بیاید پیامبر اکرم صلوات الله علیه، مولا امیر المومنین علی علیه السلام را به یمن فرستاد و مردم بر خلاف عدم استقبال از خالد بن ولید فوج فوج به اسلام روی آوردند، اما بعدها چون هشام پدر سلیم خیانت کرد و غنایم را تقسیم کرد. مولا علی علیه السلام او را عزل کرد. اما هشام بعد از 20 سال هنوز کینه مولا را در دل داشت.

ادامه دارد… یادگاری حوزه علمیه حضرت زینب سلام الله علیها یزد

#روایت_زن_مسلمان

#باید_ها_و_نباید_های_فضای_مجازی

#کتاب_پس_از_بیست_سال

قسمت سوم کتاب پس از بیست سال

عده ای به دروغ خود را علوی جا می زنند و به کاروان حمله می کنند. سلیم شیخ ذو الکلاع و خانواده اش را نجات می دهد. اما شیخ به شدت از او ناراحت است که قرار نیست به خاطر این نجات من نظرم را تغییر دهم و از همین راهی که آمدید، باز گردید.. سلیم مشوش به دمشق می رسد و می بیند به امر معاویه همه باید به جنگ با رومیان بروند. سلیم می خواست با این رفتن به معشوقه اش کمتر فکر کند. برادر مهاجر دوست سلیم نامش عبد الرحمن  است و همیشه به دنبال منافع خود بود، اما مهاجر نه. 

 مهاجر بی پروا به سلیم می گوید” تو مولا علی را دوست داری، اما از معاویه هم بیزار نشده ای، بسیاری هستند که مولا علی را دوست دارند، اما به بنی امیه هم بی رغبت نیستند.” سلیم از این صراحت دوستش دلتنگ شد. مهاجر که فهمید زیاده‌ روی کرده است، دست بر شانه سلیم گذاشت و گفت:” البته سزاوار سرزنش نیستی، تو تمام عمر در شام بوده ای. من نیز اگر جای تو می بودم، شاید یک عبدالرحمن دیگر می‌شدم، بلکه بدتر. “سلیم سکوت کرد. مهاجر ادامه داد:” با این حال به تو غبطه می‌خورم که نذر کرده علی هستی. اگر علی نبود، شاید هم اکنون در ترکستان یا روم، شاید هم در ص 119 حجاز بردگی می‌کردی، یا چوپانکی می‌شدی که جز بوی گوسفند، چیزی نمی فهمیدی. “و خندید. ص 120به معاویه خبر می دهند که کسی که به ذو الکلاع در بین مسیر حمله کرده، عمروعاص بوده و معاویه در دل او را تحسین کرد. در ادامه کتاب، سلیم به جنگ با رومیان می رود و بین دو دوست (سلیم و مهاجر) گاهی نامه هایی رد و بدل می شود.

یادگاری. حوزه علمیه حضرت زینب سلام الله علیها یزد

#روایت_زن_مسلمان

#باید_ها_و_نباید_های_فضای_مجازی

قسمت چهارم کتاب پس از بیست سال

مهاجر در یکی از نامه هایش به سلیم می نویسد ابوذر را به ربذه تبعید کردند و ذو الکلاع هم دارد به دمشق بر می گردد. سلیم دربین راه گرفتار گرگ ها می شود و با حیله ای تعداد یارانش را زیاد جلوه می دهد تا بتواند رومیان را شکست دهد. باز نامه دیگری از مهاجر دریافت می کند که خبر مرگ ابوذر در ربذه را می دهد. از آن طرف برای راحیل خواستگار آمده، اما او دل در گرو عشق سلیم دارد و ندیمه اش صفیه می گوید: یک سویه عشق ورزیدن هر چند در افسانه ها زیباست، اما در واقعیت قابل تحمل نیست دخترم. “ص184

اما در این هنگام صندوق سر قاتل پسران ذو الکلاع را از طرف سلیم برای او می آورند. بیش از یک سال گذشته و سلیم به دمشق بر می گردد. 

مردم شهر به خاطر پیروزی بر رومیان، پایکوبی می کنند. 

سلیم اما مهاجر را نمی بیند و می فهمد بعد از مرگ ابوذر، او در خانه خشتی ابوذر، راهب شده. معاویه خوشحال از سلیم که با کمترین درگیری اروفه را فتح کردی، اما شنیده ام مانع از غارت سپاهیان به غنایم شده ای. هشام پدر سلیم با چاپلوسی حرف را عوض می کند که” سلیم می خواست مردمان اروفه شما را چون رسول الله، به رحمت و محبت بشناسند.” ص 194

 اما معاویه متوجه سرکشی سلیم شده بود. سلیم به نزد مهاجر می رود و می فهمد جناب مالک اشتر در دمشق است و معاویه به او کاخی داده، اما زیر نظر است. 

در عمارت مروارید او را ساکن کرده است تا هم طعم ثروت را به او بچشاند، هم پیروان ابوذر را خاموش کند. سلیم و مهاجر به دیدار مالک اشتر می روند و او متعجب می شود. ذو الکلاع و همسرش برای تشکر به خانه هشام پدر سلیم می روند و همان جا هشام می خواهد پسرش به خواستگاری مجدد برود و او فرصت اندیشیدن می خواهد.

ادامه دارد… 

یادگاری. حوزه علمیه حضرت زینب سلام الله علیها یزد

#روایت_زن_مسلمان

#باید_ها_و_نباید_های_فضای_مجازی

#پس_از_بیست_سال