یادم می آيد آقای خالقی معاون پژوهش مرکز مدیریت حوزه های علمیه

خواهران که به یزد تشریف آورده بودند،توصیه های قشنگی به اساتید

می کردند .

مي فرمودند: “هر شب به یاد شیعیان مولا امیر المومنین علی علیه السلام

دو رکعت نماز بخوانید.” هر وقت در خلوت تنهایی ام یادی از سلمان و مقداد

و عمار و ابوذر غفاری می کنم با خودم می گویم یاران مولا کم بودند، امام

غریب بود،اما همین ها هم که بودند جانشان را در طبق اخلاص می گذاشتند

و غریبی و مظلومیت حیدر کرار را فریاد می زدند،تا این که در باره جابر بن عبدالله

انصاری رحمة الله علیه مطلبی خواندم.

او که به خاطر پیغام رسول مهربانی ها منتظر دیدار حضرت باقر

العلوم عليه السلام بود، تا سلام پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را به ایشان

برساند، او که در مسجد النبی می نشست و در فراق گمشده اش ناله می زد

و زیر لب نام معشوقش را می برد ” ای باقر العلوم کجایی؟ “

مردم شماتتش می کردند، اما او خود می دانست به دنبال چه گوهری

می گردد.

و وقتی او را یافت ،هر روز به دیدار حضرت می رفت. او عاشق مولا

امير المومنين علي عليه السلام بود، در کوچه های مدینه می گشت

و برای مردم خبری می داد که ای مردم” علیُّ خیرُ البَشَر مَن اَنکَرَها فَقد کَفَرَ”

علی علیه السلام بهترین مردم است هر کس نپذیرد، کافر شده است.

ای گروه انصار ! فرزندانتان را بر محبت علی علیه السلام  تمرین دهید.

سالها و قرن ها گذشته، امروز هنوز هم این پیام کهنه و تکراری نشده

كه “علی” در هر زمان غریب است و یار می خواهد.

حواسمان باشد دیر نشود، بذر محبت مولایمان را در دل بچه ها بکاریم و بانور

عشق به اهل بیت علیهم السلام آبیاری کنیم.

راه اباذرها، عمارها، مقدادها و سلمان محمدي ها نبايد از ياد برود.

 نوشته: م . ي

به عشق مولايم امير المومنين در شب 19 قدر