موّاج می شویم و به دریا نمی رسیم،پرواز می شویم و به بالا نمی رسیم.

باشد اگر تمام جهان زیر پایمان،حتی به خاک پای تو آقا نمی رسیم.

این حرفهانشانه تقصیر فهم ماست،حیران شدن میان صفات تو سهم ماست.

دنیا را چگونه بفهمد؟چه باوری!از مرز عقل های زمینی فراتری

ای بی کرانه!لا یتناهی است وصف تو،آیینه صفات الهی است وصف تو.

هفت آسمان به درک حضورت نمی رسد،خورشید تا کرانه ی نورت نمی رسد.

نور علی و فاطمه در تار و پود توست،شور حسین و حلم حسن در وجودتوست.

هر قطره که به محضر دریا نمی رسد،سر چشمه علوم الهی نمی شود.

بی بهره است از تو و انفاس قدسی ات،اندیشه ای که لا یتناهی نمی شود.

جابر شدن،زراره شدن با نگاه توست،آقای من اگر تو نخواهی نمی شود.

میلاد سراسر نور امام محمد باقر علیه السلام  بر شما عاشقان مولا مبارک باد.

نور علی نور،یوسف رحیمی،دفتر دوم،قم:خرد آذین1390 ص65_69