یک ماه به عروسی قدم خیر و صمد مانده، اما حیای این دخترک معصوم باز

هم اجازه صحبت به او نمی دهد. آدم یادم این دوره زمانه می افتد دختر و پسر

خودشان همدیگر را مي بینند، می پسندند ؛ بعدا پدر و مادر ها آگاه می شوند و

بعضی ها هم….

انگار زمانه ی قدم خیر زمانه دیگری بوده..و خدیجه خانم زن برادر قدم خیر همه

تلاشش  را می کرده تا پیوند بین این دو را نزدیک کند و بالاخره این دو با هم ازدواج

می کنند. اما این پایان کار نیست که سختی ها و انتظارهای قدم خیر قصه ما تازه

شروع می شود. در صفحه 51 کتاب می خوانم:” عاقبت وقت رفتن فرا رسید.دل کندن

از پدر و مادرم خیلی سخت بود. تا جلوی در، ده بار رفتم و برگشتم. مرتب پدرم را

می بوسیدم و به مادرم سفارشش را می کردم:” شیرین جان! مواظب حاج آقایم باش.

حاج آقایم را به تو سپردم.”

 آری و فردا ي عروسي شوهرش صمد به سربازی می رود و او در خانه مادر شوهری که

بار دار است ساکن می شود، حالا با نبودهمسرش صمد، دنیا برایش زندان شده

و چقدر باید کار کند.کار ..کار…ادامه دارد…مرضيه يادگاري حوزه حضرت زينب سلام الله عليها يزد