پاهایم را جفت می کنم و در بغل می گیرم ،دستانم را آرام روی موهایم می کشم و

خطاب به خودم می گویم:بخواب دختر گلم،بخواب مامانی.

و این پیامکی بود از دختری که شاید سالهاست مادرش را ندیده،مادری که نمی شناسمش

اما سالها قبل بچه هایش را رها کرد و رفت،نمی دانم چرا اما حسرت مادر داشتن این

روزهای هستی و چراهایی که سوال می کند و قلبم را به آتش می کشد لحظه ای مرا

رها نمی کند،می فهمی چقدر تلخ است دلتنگی هایش؟ / م . ی