دو سه روز پیش متن زیبایی که دوست خوبم در وبلاگ گهر عمر نوشته

بودند را خواندم،عنوانش این بود:"مادر یعنی…” دوست خوبم چه زیبا مادر

را توصیف کرده بود،مادرانی که گاهی از کنارشان بی تفاوت می گذریم.

مادرانی که اگر همه عمر به آنها خدمت کنیم،نمی توانیم لحظه ای از وقت

و عمری که دلسوزانه وقف ما کردند را جبران کنیم،همین طور که غرق در

خواندن بودم به این جمله ی زیبا رسیدم نوشته بودند:” اگر دنیا متوقف

شود و تلاش کنم 100 سال دیگر، به خداباوری او نخواهم رسید.”

یعنی این که منِ طلبه بدانم که در پس این موفقیتی که خدای بزرگ نصیبم

کرده و می توانم در حوزه حاضر شوم ،مادری دارد نقش بزرگی ایفا می کند.

پس هرگز خودم را بالاتر و باسوادتر و فهمیده تر از او ندانم و خدای ناکرده

صدایم را بر سر او بلند نکنم.

امیدوارم قدر مادران خوبمان را بدانیم و کسانی هم که مادران مهربانشان

از دنیا رفته اند طلب مغفرت و رحمت گسترده ی الهی را برایشان آرزو داریم.