داشتم وبلاگم رو مرور مي كردم از ابتدا، از وقتي حتي به ذهنم

هم خطور نمي كرد چيزي به اسم وبلاگ نويسي وجود داشته

باشد. به ياد تشويق هاي دوستي كه مديونش هستم و به ياد

تمام لحظاتي كه با عشق در كوثر بلاگ قلم زدم تا رسيدم به

مطلبي در26 ابان ماه1392…نوشته اي كه براي شهادت دردانه

رسول خدا  آماده كرده بودم. قلبم را دردي بزرگ فرا گرفت بغض در

گلويم جمع شد و اشك هايم بر صورتم جاري شد…..بخوانيد

 استاد سوزنچی ^{حفظه الله} در رابطه با ظلم و ستمی که به

اهل بیت پیامبر ^{صلی الله علیه و آله} در طول تاریخ روا داشتند

سخن مي گفتند.می فرمودند:

“مگر در طول تاریخ زنها کم کتک خوردند؟ آزار و شکنجه دیدند

در حادثه ی بوسنی هرزه گوین چه بلایی بر سر زنها آمد؟ اما

چرا نام کوچه های مدینه می آید، همه متحول می شوند،یک

سیلی که مهم نیست. نورانیت حضرت زهرا سلام الله علیها را

درک نکردند و لذا نورانیت کربلا را وقتی برای مردم باز گو

کردی دیگر نیازی نیست به گودال قتلگاه برسی. اگر

می خواهید حادثه ی کربلا را بفهمید،باید نگاه به بُعد

نورانی اش کنید.” خدايا!چه بر سر دختر پيامبر ما آوردند؟

دردش بزرگ است خيلي…….

م. ي/حوزه علميه حضرت زينب سلام الله عليها