وقتی  سخنان گهر بار آیت الله مکارم شیرازی حفظه الله را در رابطه با بیان و قلم می خواندم بسیار لذت بردم.

ایشان با قلمی شیوا و هنرمندانه و با استفاده از آیات قرآن به اهمیت این دو نعمت الهی پرداخته و  می فرمایند:

“ما مسلمان ها هنوز به اهمیت قلم آن چنان که باید و شاید پی نبرده ایم و برخورد جدی با مساله ی قلم نکرده ایم.

ما دانشمندان بزرگی داشته ایم که بعضی از آن ها مطلقاً اهل قلم نبوده اند،70 سال زحمت کشیده و تمام علوم و

تجربیات خودشان را به خاک برده اند،این چه ضایعه ی بزرگی است؟!تنها دانشمندانی در تاریخ علم ما جاودانه

مانده اند که دست به قلم برده اند،اگر امیرالمومنین علیه السلام در باره ی علماء می فرماید:"والعلماءُ باقون ما بقی

الدهر” به عقیده ی من علمای صاحب قلم را می گوید، ما عالم و دانشمند بسیاری در طول حیات اسلام داشته ایم .

عده ای از آن ها به کل فراموش شده اند که حتی دانشمندانی که تاریخ زندگی علماء را نوشته اند، گاهی

نتوانسته اند حالات آن  را ضبط کنند،چرا؟چون آن ها نتوانسته اند اثری از خودشان به یادگار بگذارند،این ها

فراموش کارانند.