استاد آیه ی 82 سوره ی مبارکه اسراء را تلاوت می کنند:

“وَنُنَّزلُ مِنَ القُرآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحمَةٌ لِلمُومِنِینَ وَلا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ اِلّا خَساراً”

وسپس ادامه می دهند:رابطه ی قرآن و نفس ما رابطه ی دارو و مریض است .

اگر این خلل های روحی و روانی مداوا شود،اصلا ما معصوم خواهیم شد،به هر

حال بیماری های روحی مشکل ساز است و قرآن شفا است…اما یکی از مصادیق

شفا بودن قرآن،زدودن رذائل درونی است،همه ی بدکاری های بیرونی ناشی از

رذائل درونی است، خود را بالاتر از دیگران دیدن،حق بالاتر از حق خود را طلب کردن

مقام ومنصب بالاتر از حق خود راخواستن و …همه ناشی از استکبار است و استکبار

یک رذیلت درونی است،حقوق دیگران را منع کردن، ناشی از بخل است و بخل هم

یک رذیلت درونی است،آزار و اذیت انسان هایی که در مسیر کمال از دیگران جلو

می افتند،اثر حسد است و حسد هم یک رذیلت درونی است،دست اندازی به

حقوق دیگران اثر حبّ دنیاست،حبّ دنیا هم یک رذیلت درونی است،اصلاً بد کاری های

بیرونی از یک رذیلت درونی سر چشمه می گیرد،باید رذیلت های درونی را از بین برد .

تا بد کاری های بیرون هم اصلاح شود.

گزیده ای  از سخنان ارزشمند استاد شایق در جلسه ی تفسیر ترتیبی قرآن کریم