چه زیبا عارف بزرگ و اندیشمند آیت الله ضیا آبادی  هدف از آفرینش

خدای مهربان را ترسیم می کند ،هدف والایی که بعضی از انسان ها

آن را کوچک و بی مقدار قلمداد می کنند و فکر می کنند فقط برای خوردن

و لذ ت بردن از دنیا آفریده شده اند،ایشان می فرمایند:"ما برای خوردن و

خوابیدن این جا نیامده ایم،ما آمده ایم تا با خدا آشنا شویم،انسان خیلی

بزرگ است،لقا رب، هدف اصلی خلقتش است و باید به لقا برسد.

چرا چسبیده اید به غیر خدا؟چرا به غیر خدا عشق می ورزید؟

یادمان رفته کار ما انقطاع است…هدف ذکر و یاد خداست باید آن

هم قلباً باشد،باید قلباً یاد خدا کنید،این ذکر خداست،ُسبحان الله

گفتن لفظی ،ذکر خدا نیست،هیچ کاری بدون یاد خدا انجام ندهید.”

خدایا!لحظه به لحظه ی  زندگیمان را سرشار از یاد خودت کن.آمین

منبع:توصیه هایی از علما،مجموعه ی دوم،آیت الله ضیا آبادی

محمد علی قاسمی،تهران:لوح نگار1391 ص 12