قصه کربلا تمام شدنی نیست در هر زمانی امام زمانی

ست که عین الله الناظره است، نکند چون مردمی که

حسین را به مسلخ کربلا بردند، مولایمان ندای غربت

سر دهد و ما غافل باشیم، به مهربانی امام زمانم

می اندیشم، او که ما را دوست دارد؛ تازه وقتی حکایت

رمیله که در زمان مولای مظلومان می زیست، راشنیدم

فهمیدم  امام علی علیه السلام  نيز پیغام دوست داشتن

خود را از آن زمان برای من و تو فرستاده، گفتگوی مولای

مظلومان و رمیله برایم بسی قابل تامل است .

“زمان اميرالمؤمنين (ع) سخت بيمار شدم، كم‏ كم حالم

بهبودى يافت و روز جمعه ‏اى احساس كردم كمى سبك

شده ‏ام با خود گفتم: بهترين كار اين است كه امروز غسلى

كنم و به مسجد بروم و پشت سر امام (ع) نماز بخوانم،

و اين كار را كردم.

وقتى كه امام (ع) در مسجد جامع كوفه، بر فراز منبر

نشست، همان بيمارى من عود كرد، پس از اينكه

امام (ع) از مسجد بيرون رفت، پشت سرش راه

افتادم،نگاهى به من كرد، و فرمود: تو را افسرده

مى‏ بينم؟ دريافتم كه بيمارى؟

و با خود گفتى: كارى بهتر از اين نيست كه غسلى

كنى و براى نماز جمعه در مسجد حاضر شوى و با ما

نماز بخوانى و كمى احساس سبكى كردى؟

و وقتى كه نماز خواندى و من به منبر رفتم، بيماريت عود كرد؟!.

«رميله» گويد: به امام (ع) عرض كردم، به خدا سوگند 

از داستان من يك حرف كم و زياد نكردى!

امام علیه السلام  فرمود:

اى رميله هيچ مؤمنى بيمار نمى‏ شود، مگر اين كه

ما هم به خاطر او بيمار مى‏ شويم و اندوهى به او

نمى‏ رسد، جز اين كه ما هم اندوهگين مى‏ شويم و

هيچ دعايى نمى‏ كند، مگر اين كه برايش آمين

مى‏ گوييم و هر گاه ساكت باشد، برايش دعا مى‏ كنيم.

رميله گويد: عرض كردم، اين مسأله نسبت به كسانى

است كه در اين شهر با شما ساكن هستند، ولى

كسانى كه در اطراف جاهاى دور، سكونت دارند،

چطور؟ فرمود: اى رميله هيچ مؤمنى در شرق و غرب

عالم از نظر ما پنهان نيست، مگر اين كه او با ماست و

ما با اوييم.”

 آري  ائمه اطهار عليهم السلام ما را دوست دارند، نكند پشت

 پا بزنيم به همه دوست داشتن هايشان.

 نوشته: م . ي

  داستان رميله برگرفته شده از سايت قلم شیدا