عابدی شبانه روز مشغول دعاونیایش به درگاه پروردگار بود وبه ندرت از عبادتگاه خود بیرون می آمد.یک روز که برای حاجتی از آن جا خارج شد.
شیطان داخل عبادتگاه رفت ودر را به روی او بست. وقتی که عابد بر گشت ودر را بسته دید تعجب کرد.
شیطان پرسید:"کیست؟”
عابد جواب داد:"من".شیطان دوباره پرسید:کیست؟” وعابد باز هم گفت:"من!”
در آخر شیطان در را باز کرد وبه او گفت:"من هم عمری مشغول نیایش وستایش بودم،ولی یک بار گفتم من، وبرای همیشه از درگاهش رانده شدم.

منبع:دوستی که هیچ وقت نمی میرد،هادی قطبی،قم:احمدیه،1388ص23
خدایا !با صدای بلند عاقبت بخیری را از تو طلب می کنیم واز شیطانی که دشمن قسم خورده ی ماست و نفس اماره ای که به مراتب خطرناکتر است به رحمانیت ومهربانی تو پناه می بریم.
معبودا!مرا آفریدی تا عبدت باشم ،عزیز زندگی کنم مثل مولایم سید الشهداء علیه السلام که در برابر تمام دستوراتت چشم گفت.
 می خواهم اعتراف کنم ،اگر مثل همیشه دستم را نگیری،رذایل ا خلاقی،خانه دلم را بیش از پیش به محاصره ی خود در می آورند.
خدایا !به این بنده ی عاجز سراپا تقصیر رحم کن ودعای سید الساجدین علیه السلام را آن گاه که می فرماید:"وَعَبّدنی لَک"را در حق همه ی ما به اجابت برسان ای مهربا ترین مهربان.