باز هم مطلب زیبایی از آیت الله حق شناس تهرانی رحمة الله علیه خواندم .

که   بسیار زیبا بود ،ایشان می فرمایند:“کسی رفت پیش یکی از بزرگان

و گفت:می خواهم سیر تکاملی بکنم،گفت باید ترک امیال نفسانی و ترک

دنیا بکنی و از این جا تا پروردگار دو قدم است،بعد وقتی رفت پیش بزرگ دیگر

آن بزرگ فرمود:خیر،از این جا تا پروردگار دو قدم نیست؛بلکه یک قدم است .

به یک قدم بگو: الله پروردگار من است،بعد استقامت کن و همین یک قدم

کافی است.”

آری برای رسیدن به معبود تنها کافی ست رو به سویش کنی

و با همه ی وجود بخواهی که تو را  در طریق بندگی راهنمایی کند.

منبع:غلام حسن بخشی،ز ملک تا ملکوت،دفتر اول،چاپ پنجم

قم :الهادی1390ص 75

زمان به سرعت سپری می شود و آنان که در این مدت عمر، مواظب

گفتار و رفتارشان هستند و برای خود رفیقی دلسوز انتخاب کرده اند.

که باعث رشد معنوی اشان شود ، چه  راحت و سبک بالند در روزی

که یوم الحسرت نام دارد ، اگر انسان در غفلت فرو رود و کسی نباشد.

که او را از این ورطه ی خطرناک نجات دهد، معلوم نیست به چه سر نوشتی

دچار می شود،اما اگر دوست مهربانی برای رسیدن به مقصد همواره در

حاده ی بندگی در کنار انسان باشد و راه را از چاه تشخیص داده و  او را در

عبوراز این موانع یاری دهد هر دو  خودش سالم به مقصد خواهندرسید.

آیت الله حق شناس تهرانی رحمة الله علیه نیز  در این رابطه می فرمایند:

“انسان یک رفیق بیدار می خواهد…رفیق برای این است،که اگر نسیان

کردی،فراموش کردی؛به تو تذکر بدهد. مثلاً می گوید:دیشب شما وقت نماز

جماعت کجا بودی؟اگر در راه حق باشی، رفیق خوب به شما کمک می کند.

مثلاً می گوید:اگر مسائلت را بلد نیستی،من یادت می دهم،انسان باید از

موقعیت استفاده بکند”

خدایا! به ما دوستانی عطا فرما که همواره با دیدن آنها بیاد تو باشیم

وسعادت دنیا و آخرتمان تامین گردد و به ما نیز کمک کن تا بتوانیم دوستان

خوبی برای دیگران باشیم و همواره برای رشد معنوی آنها تلاش کنیم.آمین

منبع:غلام حسن بخشی،ز ملک تا ملکوت،دفتر اول،چاپ پنجم

قم :الهادی 1390 صص 65_64

امام سجاد علیه السلام در دعای شریف مکارم الاخلاق می فرماید:

خدایا مرا در  دنیا مشغول به کارهایی کن ،که فردای قیامت از من سوال

می کنی،در این روزهای پایانی ماه مبارک رمضان چه زیباست ،که اندکی

با خود خلوت کنیم که چه کارهای غیر ضروری، ما را به خود مشغول کرده.

راستی حتی اهل بهشت غصه ای دارند و چه زیبا آیت الله حق شناس

رحمة الله علیه می فرمایند:“اهل بهشت همین که از دنیا رفتند،هیچ

غصه ی زن و بچه و مال و منال را نمی خورند،فقط غصه ی آنها بر آن

ساعتی ا ست که ذکر محبوب حقیقی رانکرده اند.”

خدایا خیلی از اوقاتم به بطالت گذشت، با همه حرف زدم ؛اما به یاد

تو مشغول نشدم،معبودا!دستم بگیر و کمکم کن تو را همیشه در

زندگی ام حاضر ببینم و لحظه ای از یاد تو خدای مهربان غفلت نکنم.

منبع:غلام حسن بخشی،ز ملک تا ملکوت،دفتر اول،چاپ پنجم

قم:الهادی 1390 ص142

گاهی  بعضی از جملات یا اشعار زیبا می تواند بسیار بر انسان تاثیر گذار

باشد،آیت الله حق شناس تهرانی رحمة الله علیه شعر زیبایی را در رابطه

با حضرت سلیمان  علیه السلام و مور عاشق نقل می کنند که نتیجه ی

قشنگی هم در بر دارد.

بر سر تلی سلیمان می گذشت   دید موری می کشد خاکش به دشت

حضرت سلیمان دید یک مورچه ای گندم می کشد.

پس سلیمانش بگفت ای بوالکرم          چیست مقصود تو زین رنج و تعب

چرا این کارها را می کنی؟چرا این گندم ها را از این جا بلند می کنی

و می گذاری آن جا؟

گفت معشوقم بر این بُگماشته                وصل را موقوف بر این داشته

من یک محبوبی دارم که گفته است:اگر می خواهی به من برسی.

باید این کار را انجام دهی!” خدایا به ما کمک کن تا درس بندگی را

همیشه به خاطر بسپاریم و بهترین بنده برای تو باشیم.آمین

منبع:غلام حسن بخشی،زملک تا ملکوت،دفتر اول ،چاپ پنجم

قم :الهادی 1390 ص ص238_237

فرصت ها تند و سریع می گذرند و خیلی از اوقات در پس گذر این عمر

گرانمایه تنها حسرت و افسوس است که برایمان می ماند، افسوس از

این که کاری نکردیم،دستی نگرفتیم ،گره از کاری نگشودیم ،توشه ای

تهیه نکردیم و …به زندگی بزرگان که می نگری ،می بینی وقتی به

زیارتی مشرف می شدند،چقدر چیزهای معنوی و زیبایی از ائمه ی

اطهار علیهم السلام طلب می کردند،از آیت الله حق شناس تهرانی

رحمة الله علیه بگویم که می فرمودند:“وقتی که بنده به مشهد مقدس

مشرف شدم؛تقاضا کردم که آقا جان!عمر من یک طوری بگذرد که هی

نگویم:کاشکی از اول این کار را کرده بودم!کاشکی _کاشکی نگویم.

از همان اول یک مُنَبِّه و بیدارکننده ای برای من وجود داشته باشد.“

بار الها!به فرموده ی سید الساجدین علیه السلام در زندگی دنیا ما را

به کارهایی مشغول دار که فردای قیامت از ما سوال می کنی،کمکمان

کن در پس یک دنیا حسرت روزهایی که از دست رفته ،نمانیم.آمین

منبع:غلام حسن بخشی،زملک تا ملکوت،دفتر اول،چاپ پنجم

قم:الهادی1390 ص85

آیت الله حق شناس رحمة الله علیه می فرمایند:"این اشخاصی که زیر گذر

با هم دعوا می کنند و بر کت و کول همدیگر می زنند،وقتی کسی این ها

را آشتی می دهد،زیر گوش طرفین دعوا می گوید:بابا این قدر بر سر یکدیگر

نزنید،جای آشتی هم باقی بگذارید،شما فردا می خواهید در روی همدیگر نگاه

بکنید ،تمام درها را نسبت به پروردگار نبندید،جای آشتی هم باقی بگذارید.

منبع :غلام حسن بخشی،زملک تا ملکوت،دفتر اول،چاپ پنجم

قم الهادی 1390 صص 167_166

معبودا!ای کسی که نسبت به تمام بندگانت مهربانی و رحمت بی انتهای

را شامل حالمان می کنی،می خواهم اعتراف کنم که خیلی وقتها با غفلت

و بی خبری و سرگرم شدن به گناهان تمام پل های پشت سر را خراب

کرده ام،اما تو باز هم چشم انتظار بازگشتم  ماندی،و من چقدر خوشبختم.

که خدایی به این مهربانی دارم،پس مثل همیشه دستم بگیر و یاورم باش.