زمان به سرعت سپری می شود و آنان که در این مدت عمر، مواظب

گفتار و رفتارشان هستند و برای خود رفیقی دلسوز انتخاب کرده اند.

که باعث رشد معنوی اشان شود ، چه  راحت و سبک بالند در روزی

که یوم الحسرت نام دارد ، اگر انسان در غفلت فرو رود و کسی نباشد.

که او را از این ورطه ی خطرناک نجات دهد، معلوم نیست به چه سر نوشتی

دچار می شود،اما اگر دوست مهربانی برای رسیدن به مقصد همواره در

حاده ی بندگی در کنار انسان باشد و راه را از چاه تشخیص داده و  او را در

عبوراز این موانع یاری دهد هر دو  خودش سالم به مقصد خواهندرسید.

آیت الله حق شناس تهرانی رحمة الله علیه نیز  در این رابطه می فرمایند:

“انسان یک رفیق بیدار می خواهد…رفیق برای این است،که اگر نسیان

کردی،فراموش کردی؛به تو تذکر بدهد. مثلاً می گوید:دیشب شما وقت نماز

جماعت کجا بودی؟اگر در راه حق باشی، رفیق خوب به شما کمک می کند.

مثلاً می گوید:اگر مسائلت را بلد نیستی،من یادت می دهم،انسان باید از

موقعیت استفاده بکند”

خدایا! به ما دوستانی عطا فرما که همواره با دیدن آنها بیاد تو باشیم

وسعادت دنیا و آخرتمان تامین گردد و به ما نیز کمک کن تا بتوانیم دوستان

خوبی برای دیگران باشیم و همواره برای رشد معنوی آنها تلاش کنیم.آمین

منبع:غلام حسن بخشی،ز ملک تا ملکوت،دفتر اول،چاپ پنجم

قم :الهادی 1390 صص 65_64