پسر کوچکم در هفت سالگی نیاز به عمل شدیدی داشت،که باید هر دو گوشش

را عمل کنند،خیلی تقلا کرده بودم و دکتر خوبی پیداکرده بودم،پسرم را داخل اتاق

عمل بردند،به پرستار گفتم دکترفرزندم را صدا کند،کمی انتظار کشیدم کسی

نیامد،معلوم بود دکتر مشغول انجام کاری ست،یکدفعه صدای اذان ظهر را شنیدم

با گفتم:یک سال است که به هر دری زدم و تلاشم را کردم ،کار را به خدا بسپار.

استاد ادامه دادند:بعضی وقت ها انسان به جائی می رسد که می بیند، هیچ

چیز در دنیا به دردش نمی خورد و با همه ی وجود باید خدا را بخواند،رفتم و کنار

تخت خالی فرزندم نمازم را خواندم، چرا که خدا خود در قرآن می فرماید.

“وَاستَعینوا بالصَبر و الصَلاة"آن روزی نمازی خواندم که نه هرگز قبل از این خوانده

بودم و نه بعد از آن تکرار شد،آری و چه زیباست لحظه ای که با تمام و جودت

می گویی"ایاکَ نَعبُدُ وَ ایاکَ نستَعین"ََ

قسمتی از سخنان ارزشمند استاد وحیدی از قم