واستاد از کسی سخن به میان می آورد که بعد ار 1400سال هنوزدارد پیام  وفاداری اش

به مولا علی علیه السلام را، به  گوش تمام عالم می رساند.

آری “حجر بن عدی"که به تاسی از آیه ی شریفه ی

“یا ایها الذینَ آمَنوا کونوا قَوّامینَ بالقسط شُهَداءَ لله…”

آن هنگام که می بیند مغیرة بن شعبه بر منبر نشسته .

و در حال  بدگویی و صَبّ  مولا امیرالمومنین علیه السلام

و در حال مدح خلیفه سوم است . به دفاع از ولایت قیام می کند.

او می داند که برای این اقدام باید تاوان سنگینی بپردازد.

می داند شهادت بر حق بودن مولا علی علیه السلام ؛به ضررش تمام می شود.

اما با شجاعتی وصف ناپذیر می گوید:کسی را که از او بدگویی می کنی.

شایسته تر از کسی ست که به مدح او مشغولی.

او که در لحظات پایانی عمر امیر المومنین علیه السلام وقتی از او سوال می شود:

اگر روزی مجبورت کنند دست از همراهی با ولایت بر داری چه می کنی؟

جمله ای را به زبان جاری می کند که برای همیشه در دل تاریخ ماندگار می شود.

“به خدا قسم اگر بدنم را با شمشیر قطعه قطعه کنند این شکنجه را می پذیرم .

اما جدایی از شما را هرگز.“

و مولای مظلومان علی علیه السلام در حقش دعا کرد.

و خوشا به حال کسی که امام زمانش در حق او دعا کند.

قرنها گذشته است. اما حجر بن عدی به خاطر ولایت مداری و عبد بودنش

و عمل به دستورات دینش جاودان ماتده است.

آری بیایید کاری کنیم یوسف فاطمه عج الله تعالی فرجه الشریف هم در حق ما دعا کند.

چرا که یک دعای مولا، عاقبت بخیر ی ما را تضمین می کند.