من طلبه ام اما گاهی از خودم سوال می کنم که برای تبلیغ دینم چه کرده ام؟

ذهن چند نوجوان و جوان را با معارف ناب دینی آشنا کرده ام؟

در کتاب طلبگی این راه با شکوه،از حجة الاسلام عزیز ا…حیدری،تصویر کوتاهی از یک طلبه ی نمونه ترسیم شده است.

طلبه ا ی که انس با خدا و قرآن و امام زمانش دارد.با عادت های بد مبارزه می کند.

اخلاص را سر لوحه ی کارهایش کرده و تمام اعمالش رنگ صبغة اللهی گرفته.

در همین کتاب آمده است:"دشمنان با سه عنصر به جنگ اندیشه های ناب اسلامی آمده اند.

“طرح شبهات،بر انگیختن شهوات واحیای بدعتها"پس لازم است با شناخت"بینات

و دلایل روشن،موعظه نیک و جدال احسن"خود را مهیا کنیم .

واین را هم بدانیم که یک طلبه باید یکی از این بابهای تفعیل را داشته باشد:

تحصیل،تدریس،تحقیق و تبلیغ.

و اگر خالی از این بابها باشد تنها تفعیل مناسب او،این است که او را تلقین کنندتا برود چنان که مُرده را در قبر تلقین می خوانند.

وچه زیبا فرموده اند مقام معظم رهبری(مد ظله العالی)که:"اگر ما بتوانیم در کل کشور پانصد علامه،مفسر و دانای معارف اسلامی ،در حد(بانو امین اصفهانی)داشته باشیم.

ما از لحاظ معارف و تبلیغات دینی خیلی در فُسحت خواهیم گرفت.”

امشب بیا کمی فکر کنیم که با آن طلبه آرمانی چقدر فاصله داریم؟
و چقدر تلاش کرده ایم امروزمان بهتر از دیروز باشد؟
وچقدر سه اصل مشارطه،مراقبه و محاسبه را در زندگیمان جدی گرفته ایم؟

راستی فقط تا بیست و چهارم فروردین یعنی پایان ثبت نام حوزه های علمیه خواهران ،فقط دو روز فرصت داریم.

هنوز هم می شود دست خیلی ها را گرفت وقدم های بزرگی بر داشت.

راستی طرح مرکز مدیریت استان یزد هم به نظر من خیلی  جالب بود:"هر طلبه یک داوطلب".

اما مبادا فکر کنی کار تبلیغ منحصر به همین می شود ودیگر هیج.

من افتخار می کنم که مدیر مدرسه ی علمیه ای که در آن درس می خوانم آن قدر فهمیده است که می گوید باید برای آن کسی که می خواهد سرباز واقعی امام زمانش شود وقت بگذارید.

شاید همان دخترک روستایی که منتظر راهنمایی من و توست در آینده ،همان مفسری شود که رهبر از او سخن می گوید.

باید رفت، باید اطلاع رسانی کرد.باید وظیفه  را انجام داد.

ومن یقین دارم که هر کدام از ما قدرت جذبمان در راه تبلیغ دین ،خیلی بیشتر از قدرت دفعمان خواهد بود.

راستی شما برای دعوت از این آینده سازان مملکت چه کرده ای؟نکند کسی که از خدا قدم گذاشتن در راه تبلیغ دین را خواسته، از قافله ی ورود به حوزه های علمیه جا مانده باشد؟