از تو سخن می گویم صیاد،آن گاه که خانه ی قلبت را مهیا برای خدا کردی.

از تو سخن می گویم صیاد ،آن گاه که مرغ روحت در آسمان عشق به پرواز در آمد.

آخر این دنیا مثل قفسی بود که شما را پابند زمین کرده بود و بال پریدن را از شما گرفته بود.

از تو سخن می گویم صیاد،آن هنگام که بارها در قنوت نمازت ،بلند واز ته دل ،برای سلامتی رهبرمی خواندی:اللهم احفظ قاعدنا الخامنه ای”

از تو سخن می گویم صیاد،آن گاه که جنگیدن در رکاب مهدی فاطمه عج الله تعالی فرجه الشریف را از خدا طلب می کردی.

و اعتقاد داشتی که این ما هستیم که غایب هستیم وگرنه ،در اصل امام زمان که حاضر و ناظر بر ماست .

از تو سخن می گویم صیاد،آن گاه که رضایت رهبرت بیش از هر چیز دیگر تو را خوشحال می کرد.
از تو می گویم صیاد،تو که عاشق نماز اول وقت بودی و ارتباطتت را با اسلام از همان اولین نمازی می دانستی که در کانون پر از محبت خانواده به آن تشویق شدی.
از تو می گویم صیاد،آن گاه که با همه ی وجودت به خانواده ات ،خدمت می کردی.

از تو می گویم صیادآن گاه که می گفتی :"خجالت می کشم،من خیلی در حق خانواده ام کوتاهی کرده ام.

کمتر پدری کرده ام.فرصتش کم بود وگرنه خیلی دلم می خواست.”

سالها گذشته و صیاد دیگر در میان ما نیست. چرا که چون پرنده ای سبکبال به نزد معبودش شتافت.

حالا ما ماند ه ایم وتنهایی هایمان.اما نه!!چشم دل را باز کن.شهدا زنده اند.

هنوز صیادها هستند ونظاره گر من و تواند. مبادا دل شهدا را با اعمالمان خون کنیم؟

مبادا در کوچه پس کوچه های غفلت،عهدمان را با شهدا فراموش کنیم؟

خدایا!ما رالحظه ای به حال خودمان وا مگذار و ما را شرمنده ی آنها مکن.

جهت خشنودی وشادی روح ،شهدای هشت سال دفاع مقدس،شهدای دشت کربلا بویژه شادی روح امام راحل(ره) و شهید صیاد شیرازی ،دهانت رو خوشبو از عطر صلوات بر محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله کن.

 خاطرات شهید صیاد شیرازی این متن ادبی ،اقتباسی ست از کتاب:صیاد شیرازی،علی اکبری،چاپ 13،نشر یا زهرا سلام الله علیها،1391