زن منتظر در کنار خانواده اش به مسولیت خطیری که در برابر

جامعه دارد می اندیشد، از کنار دیگرانی که به راحتی دین خدا

را زیر پا می گذارند نمی گذرد….گاهی برایشان حرف می زند.

دلیل می آورد،حجابش خودش کمترین نوع امر به معروف است.

او در جامعه حضور می یابد از هر دری وارد می شود تا جوانانی

که غفلت به سراغشان آمده را آگاه کند، با مهربانی آنها را تشنه

دیدار مولایشان می کند، زمان می برد اما او صبور است .

او یاد مولا را در هر قلبی می کارد….و می فهماند تنها به یاد

امام اکتفا کردن کاری خطاست، باید برخاست باید دست روی

دست ننشست ،باید یا علی گفت و برای ساختن جامعه ای

پویا تلاش کرد…همه باید به یاد گل زهرا باشیم تا دلش نگیرد.