درجبهه ها همه عاشق سر بند یا زهرا بودند،زندگی علما را هم که می نگری.

در کنار ادب به ساحت بقیه ی ائمه ی اطهار علیهم السلام همه ارادات خاصی

به مادرشان بی بی دو عالم زهرای مرضیه سلام الله علیها دارند،آیت الله میزا آقا

جواد تبریزی رحمة الله علیه هم فاطمیه که می شد،با پای برهنه در هوای گرم

تابستان بر سینه می زد و گریه می کردو با دلی سوخته در جواب دلسوزی

فرزندشان می فرمود:"بگذار پاهایم بسوزد.

برای مصیبت حضرت فاطمه ی زهرا سلام الله علیها هر کاری بکنم،کم است؛مگر این

دختر رسول خدا چه گناهی داشت که این همه ظلم را درحق او مرتکب شدند؟

پسرم!مگر مصیبت حضرت کم بود؟ما درمصیبت بی بی دو عالم هر کاری کنیم،کم

کرده ایم.می خواهم هر آن چه در توان دارم در راه حضرت فاطمه ی زهرا

سلام الله علیها تلاش نمایم تاقیامت حسرت آن را نخورم.”

معبودا!ما را از مسیر صدیقه ی طاهره  سلام الله علیها لحظه ای جدا مفرما.