علامه طباطبایی رحمة الله می فرماید:"من بیست و سه ساله

بودم،روزی در مدرسه نجف وضو می ساختم،دستی بر شانه ام

خورد،رو برگردانیدم.

عارف بزرگوار،مرحوم میرزا علی آقا تبریزی بود سلام کردم فرمود:

سیّد دنیا را می خواهی نماز شب بخوان،آخرت می خواهی نماز

شب بخوان.

سخن آن بزرگوار آن گونه در دلم نشست که تا کنون نماز شب از

من فوت نشده است.”

و چه زیبا زندگی کردند عالمان بزرگی که حرف را برای شنیدن از

کسی نمی شنیدند که در کنار علم، زیور عمل هم در کنارش

خودنمایی می کرد.

منبع:آداب تحصیل ،محمد صادق قبادی،انتشارات حضور،چاپ1

1387 ص60