قطعاً همه ی ما واژه ای به نام"مراقبت “را بارها در زندگیمان تجربه کرده ایم.

گاهی وظیفه ی ما “مراقبت “از شخص یا اشخاصی ست،گاهی باغبانی زحمتکش

از باغ پر از گل و گیاهش “مراقبت “می کند،گاهی نگهبانی سخت کوش از یک ساختمان

“مراقبت” می کند و گاهی مادری با صبر و حوصله از فرزندان دلبندش “مراقبت “و نگهداری

می کند،علامه طباطبایی رحمة الله علیه هم در رابطه ی با این واژه  ی زیبا این گونه

می فرمایند:“تخم همه ی سعادت ها مراقبت است،مراقبت یعنی کشیک نفس کشیدن

بچه آن قدر مراقبت نمی خواهد که نفس می خواهد،خوب بچه را می دانید تا پدر و مادر

از او غافل شوند از نردبان بالا می رود،به آتش دست می زند ،همه ی این ها برای او ضرر

دارد،باید کشیک این فرزند را بکشند،که مبادا حادثه ای  برایش رخ دهد،وضع و حال نفس

از بچه شدیدتر است و باید عقل بیشتر ناظرحال او باشد.”

معبودا!کمکم کن  نفس درونم را تادیب کنم آن چنانی که نخواهد هر لحظه مرا به گمراهی

بکشاند،ای خالق مهربانم!لحظه ای ما را به حال خودمان رها مکن.آمین یا رب العالمین

منبع:بوی باران،به اهتمام حسن قدوسی،دفتر پنجم،چاپ هشتم،قم:دفتر نشر معارف

1386صص47_46