بعضی از ما گاهی غصه ی چیزهایی را می خوریم که اصلا شاید ارزش

غصه خوردن هم  ندارد، اما نگاه که می کنم، می بینم بزرگان و اساتید ما

چه غصه هایی می خورند،امشب خانم قیاسی  حفظه الله در جمع طلاب

و کادر فرهنگی حوزه از غصه هایی گفتند که گاهی اشک هایشان را بر

گونه اشان جاری می کند.

فرمودند:یکی دو شب مانده به تاسوعا، سحرگاهی دیدیم خیابان حوزه بسیار

شلوغ است و ماشین های زیادی پارک شده،وقتی سوال کردم گفتند: دارند آش

می دهند،حاضریم برای یک قابلمه آش از خوابمان بزنیم اما وقت نماز شب که

می شود خوابمان می آید.

کاش باور کنیم که اگر نمازمان را بخوانیم ،خدا هم روزی امان را می رساند،در این

لحظه سرکار خانم دانشجو ادامه دادند: شاید برای این است که طعم آش را

چشیده ایم اما طعم نماز شب را هنوز نچشیده ایم.

خدایا! انس با نماز شب را برای همیشه در دلمان قرار ده. آمین یا رب العالمین