بعضی وقتها وقتی جواب سوالی برایت لا ینحل مانده و تو به نکته

یا جمله ای می رسی که برای آن فکر و سوالت فتح بابی می شود.

واقعا خوشحال می شوی و خداوند را با همه ی وجود سپاس می گویی.

امشب به جملات زیبایی از آیت الله  العظمی مظاهری حفظه الله برخوردم.

ایشان هم معتقدند که عده ای از انسان ها به محض این که با مشکلی

روبه رو می شوند، گناه  را به گردن خدا و دیگران می اندازند تا به این وسیله

خود را تبرئه کنند و چه مثال زیبایی عنوان می کنند.

می فرمایند:"اگر کسی در وسط دریا درون یک قایق نشسته باشد و قایق او

کج شود، چنان چه شنا بلد نباشد و نتواند چاره ای برای نجات خود بیندیشد.

اول کاری که می کند گله و شکایت از خداست،پس از آن مردم و زمانه را متهم

می کند … و این طرز تفکر، انسان را به پوچی رهنمون می شود و نهایتاً منجر به

تباهی او می گردد،حال اگر کسی که در قایق نشسته است ،شنا بلد باشد و با

صبر و حوصله  برای نجا ت خود تلاش کند،قطعا موفق می شود…انسان هر لحظه

باید احتمال دهد با مشکلاتی و معضلاتی مواجه خواهد شد که حل آن مشکلات

علاوه بر صبر و حوصله،نیاز به کوشش فراوان دارد.”

بیاییم دوستی هایمان را در حق این خالق مهربان اثبات کنیم.

منبع:توصیه هایی از علما، مجموعه دوم،محمد علی قاسمی،تهران:لوح نگار1391 ص16