می گویند یک قطره اشک بر مظلومیت سید الشهداء علیه السلام انسان

را بهشتی می کند،اما باید از خود سوال کرد کدام اشک؟

چرا که پله ی اول معرفت،تعقل است،این که امام حسین علیه السلام که

بود و چه خدمت بزرگی به همه ی انسان ها کرد؟ تا مولا و اهداف او را نشناسم.

سوز و گریه ی ما کاری از پیش نمی برد، در یک مجلس ختمی چند نفری، خیلی

بیشتر از بقیه سوز دارند و گریه می کنند،می فهمی با متوفی نزدیک اند،با همه ی

وجود فهمیده اند که چه عزیزی را از دست داده اند،در مجالس سید الشهدا علیه السلام

هم این گونه است که گاهی کسانی با تمام وجود مولا را درک می کنند و گریه اشان

برای مشکلات خودشان نیست.

خدایا !به ما سوزحسینی عنایت کن تا همین ماه صفر امسال بفهمیم امام حسین

علیه السلام که بود و چه کرد؟ معرفت ما را روز به روز نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت

علیهم السلام بیشتر بگردان.آمین

اقتباسی از سخنان گهربار خانم رفیعی استاد حوزه