حجة الاسلام رحمانی  حفظه الله ازکسانی می گفتند که با وجود توانایی

و قدرت مالی که دارند باز هم برای این که به دیگران کمک کنند،بهانه های

واهی می آورند و در این میان اگر توفیقاتی همچون زیارت شامل حالشان

شود برای این است که  خداوند دارد فرصتی دیگر به این ها می دهد،بعد

ادامه دادند:زنده بودن به تپش قلب نیست،اگر انسان، باخدا بود روح و

قلبش زنده ست و چه انسان هایی هستند که اگر روزی نتوانند به فقیری

کمک کنند ناراحت می شوند،امیر المومنین  علی علیه السلام از این که

سه روز مهمان به خانه اش نمی آید، ناراحت  می شود و سیره ی رسول

گرامی اسلام  صلی الله علیه و آله هم این بوده که در بین مردم راه می رفته

تا اگر کسی مشکلی دارد با ایشان در میان گذارد،اما بعضی ها به محض

شنیدن نام ائمه ی اطهار علیهم السلام با سوز گریه می کنند ،اما به

راحتی دست رد به سینه ی انسانی نیازمند می زنند،اگر وضع بد مسلمانی

را دیدی و حداقل نسبت به اودلسوزی ی کردی تو انسانی باایمان هستی.

خدایا ما را از بندگان خوبت قرار بده و بهترین تقدیرها را برایمان رقم بزن.آمین