نقل می کنند که آیت الله العظمی نایینی رحمه الله علیه مدتی بود ،به درد پا مبتلا بود.

به مرحوم شیخ عباس قمی صاحب مفاتیح الجنان فرمودند:

مدتی است پای من درد می کند،دعایی بکنید که پایم خوب بشود.

مرحوم شیخ عباس قمی رحمه الله علیه فرمودند:

من یقین ندارم که با زبانم گناه نکرده باشم لذا نمی توانم با زبان برای شما دعایی بخوانم.

ولی با دست ،به اهل بیت علیهم السلام کمک کرده ام، لذا دست به پای مرحوم آیت الله العظمی نایینی کشیدند و خوب شدند.

منبع :داستانهای عارفانه،شهروز شهرویی،انتشارات نجبا،قم 1381ص25

آری زندگی علماء و بزرگانی که به بالاترین درجه ی تقوا رسیده بودند، برای ما سراسر درس است .

تا بدانیم که عزت هر انسانی ،در دوری از گناه و چشم گفتن به دستورات خد است.

بزرگانی که مثل ما ،زیر همین آسمان آبی و روی همین زمین خاکی زندگی کردند.

اما آن قدر قشنگ عمرشان را سپری کردند،که برای همیشه جاودانه ی تاریخ شدند.

روحشان شاد.

 دوست من!راه درازی در پیش رو داریم. کمربند همت محکم کن.

یک یا علی بلند بگو  وبر خیز.