بعضی وقتها ،کتابهایی یافت می شود که باید نخوانده، آن را کنار گذاشت.

اما کتابهایی هستند که انسان باید، چندین بار از روی آنها بخواند و بنویسد.

کتابهایی که ،در مورد زندگی نامه ی بزرگان و علمایی ست.

که راه زندگی را با تقوا و اخلاص پیمودند.

ویکی از آن عرفای بزرگ امام راحل رحمة الله علیه است.

کتاب “امام و روش زندگی “را که باز می کنی ،می بینی که تمام لحظه به لحظه ی

ساعات عمر پُر بار این عالم فرزانه، برای هر کسی در زندگی درس است.

این مرد بزرگ، در کار همسر و فرزندانش دخالتی نمی کند.

البته تا آن جا که،مساله ای خلاف شرع پیش نیاید.

برخلاف تفکر نادرست بعضی ها ،که فکر می کنند .

مرد اگر در خانه به همسرش کمک کند.

نامش زن ذلیلی ست،امام این پدر مهربان و این شخصیت برجسته

بسیار با میل و رغبت در کارهای خانه کمک می کردند.

و می فرمودند:"این کمک از بهشت آمده است.“

ایشان حتی برای آوردن یک لیوان آب ،خود اقدام به آوردن می کند.

و آن قدر به فرزندانش عشق  و محبت می ورزید .

که هر کدام از آنها که تنها نزد امام راحل رحمة الله علیه بود.

فکر می کرد که امام تنها او را این قدر دوست دارد.

امام ناراحتی هایش را برای کسی بازگو نمی کرد.

تا مبادا دلی را با یک نراحتی،رنجیده خاطر کند.

اما خبر های خوب را خیلی زود ،با همه تقسیم می کرد.

تا دلی را شاد کند و لبخندی را بر لبی بنشاند.

به دامادها ،توصیه می کردند ، که وقتی وارد خانه می شوند.

غم و غصه هایشان را پشت در خانه بگذارند و وارد شوند.

وبه عروس خانمها نیز توصیه می کردند.

خستگی ناشی از کار را به همسرانشان ، منتقل نکنند.

آری ایشان وقتی گلایه  نوه اش را  از شیطنت های زیاد پسرش می شنود.

خطاب به او می فرمایند:

“من حاضرم که ثوابی را که تو از تحمل شیطنت حسین می بری.

با ثواب تمام عبادات خودم، عوض کنم.”

ایشان در زندگی همواره در پی رضایت مندی همسر خویش است.

سفارش مادر ر ا به فرزندانش می کند، اگر روزی احیانا غذا بد می شد.

امام به کسی اجازه ی اعتراض نمی دادند وخود از غذا تعریف می کردند.

رفتارهای امام برای تمامی خانواده ها می تواند یک سرمشق عملی در زندگی باشد.

او تا همسر مهربانش بر سر سفره ی غذا نبود منتظر می ماند.

و همیشه بهترین جای اتاق را به ایشان تعارف می کرد.

آری تنها یک بُعد از زندگی این عارف بزرگوار، خاص نبود .

که ایشان در تمام زمینه ها  برای ما الگوی عملی بود.

فرزندان او درس عشق و محبت را از پدر و مادر مهربان خویش آموختند.

و چقدر زیبا و آرامش بخش است.

زندگی در کنار خانواده ای که دلی به وسعت دریا دارند.

سالهاست که دیگر این عارف بزرگ دیگر در بین ما نیست.

اما یاد و نامش و منش زندگی زیبایش، در بین ما باقی ست.

امید که بتوانیم از مکتب درس این پدر مهربان توشه ای بر داریم.

و آن را در زندگی به کار بندیم.