وقتی داشتم شرح زندگی نامه ی عالم بزرگوارشیخ غلامرضا فقیه

خراسانی رحمة الله علیه را می خواندم به جواب زیبایی رسیدم در مورد

مشکل زندگی دوستی که ذهنم را به خود مشغول کرده بود،نوه ی دختری

شیخ به نام حاج حسینعلی کاظمینی می گویند:روزی که والده اشان گریان

به منزل حاج شیخ می روند و از مشکلات زندگیشان می گویند،ایشان بدون

لحظه ای وقفه به او می گویند:"جونم مگه تو عزیزتر فاطمه ی زهرایی،زود

برگرد خانه تا کسی تو را ندیده است.

دخترم!این دنیا برای خوشی خلق نشده و اصلا خوشی دنیا توام با ناراحتی

است،مجموع این ها را که جمع بندی بکنند،اسمش را می گذارند دنیا”

نوه ی شیخ می فرماید:” بعداز آن،والده زندگی خیلی خوب و آرامی پیدا

می کنند و اگر آن روز ایشان والده را به خانه راه می دادند و یا از ایشان

بدون تحقیق حمایت می کردند،هر روز جنگ و دعوا و قهر واقع می شد.”

منبع:تندیس پارسایی،میرزا محمد کاظمینی، قم،صحیفه خرد،چاپ1392،7 ص 580