روزهاي پيروزي انقلاب  اسلامي است. روزهايي كه هيچ كس

نبايد آن را از ياد ببرد كه چه بر سر مردم ايران آمد.

ترور شخصيت ها ،شهدايي كه از جان خود گذشتند تا نور را به

سرزمين عزيزمان هديه كنند و تاريكي و ظلمت را ريشه كن سازند.

سرمايه هاي ارزشمندي كه از كشور عزيزمان ايران به تاراج مي رفت

و شاه و وابستگانش چه خيانت ها كه به مردم مظلوم ايران نكردند.

رهبري فرزانه مردي بزرگ كه همه را دور خود جمع كرد تا رمز موفقيت

را برايشان بازگو كند. همان چيزي كه سيد الشهدا ^{عليه السلام} را از

مدينه به مكه و سپس به سمت كربلا برد. هيهات من الذله...

با حكومت ظلم و جور نمي شود دست برادري داد .بايد ايستاد

مقاومت كرد ،خون داد جان داد زخمي شد، اسير شد زندان رفت

و … تا اين كه در بهمن57 همه آن رشادت ها ثمر داد  و به بار

نشست و بوي گل سوسن و ياسمن آمد.

جاء الحق و زهق الباطل. همان مژده خداي مهربان به ما بود.

امروز ديگر امام راحل ^{رحمة الله عليه} و  دو فرزند برومندش

سيد احمد و سيد مصطفي در بين ما نيستند. همسر بزرگوار امام

خانم خديجه ثقفي در بين ما نيست.

عزيزان زيادي شهيد شدند.  اما خدا را شاكريم در كشوري زندگي

مي كنيم كه رهبري دارد فرزانه، با عظمت، با ابهت ،كه سربازانش

اجازه اجرا شدن نقشه هاي شوم دشمنان را نخواهند داد و بدانند

دشمنان داخلي و خارجي كه ما امانت اماممان را كه اين انقلاب

زيباست را نمي گذاريم به دست نا اهلان بيفتد و ندا سر مي دهيم

ما همه سرباز تواييم خامنه اي گوش به فرمان توايم خامنه اي.

نوشته :مرضيه يادگاري اردچي/ حوزه علميه حضرت زينب ^{سلام الله عليها} يزد