به نزد استاد رفت و  حال درونش را بازگو کرد، از این که به جایی  دعوت شده

و غذایی را تناول کرده و بعد از آن دیگر آن حال خوش معنوی همیشگی را ندارد.

خوب جایی آمده بود این شاگرد.چرا که استاد راز را برای او پرده گشایی می کند.

و به او می گوید:

پول آن غذایی که دعوت شدی را تاجری پرداخت کرده که حق پیرزنی را غصب کرده است.

آری این عارف بزرگ،نامش شیخ رجب علی خیاط است ،او که همواره در زندگی 

برای رسیدن به راه خداشناسی تلاش می کرد و می فرمود:

به خواسته های دل توجه نکن، ببین خدا این میان چه چیزی را می پسندد.

با نجاری به گفتگو می نشیند،به او می گوید:

“این چکش را که به میخ می زنی به یاد خدا می زنی یا به یاد پول؟!

اگر به یاد پول بزنی ،همان پول را به تو می دهند.

و اگر به یاد خدا بزنی؛ هم پول به تو می دهند و هم به خدا می رسی.”

برای رفع مشکلات که نباید به سراغ ائمه ی اطهار علیهم السلام رفت.

که باید برای خداشناسی متوسل به آنها شد و این گونه ست که غالب

مردم نمی دانند،توسل به امامان معصوم علیهم السلام برای چیست؟

 و چه دعای زیبایی به دوستانش یاد می دهد که:

“رفقا!دعا کنید که خداوند از کری و کوری نجاتتان دهد.

تا انسان غیر خدا را می خواهد هم کر است و هم کور!” روحشان شاد.

پروردگارا!ما را ازخوبان و  مقربین درگاهت قرار بده .آمین
منبع :اقتباسی از کتاب شیخ رجب علی خیاط مرد طریق

محمد علی قاسمی،چاپ اول،تهران:لوح نگار1391