یادش بخیر، از استاد عزیزی سخن می گویم که چند ماهی ست مهمان

حرم مطهر حضرت معصومه سلام الله علیها شده و دیگر در حوزه ی علمیه

حضرت زینب سلام الله علیها نیست.

این روزها جای خالی اشان را حس می کنیم،مهربانی و محبتشان هنوز هم

در دل هایمان موج می زند،همیشه با سوز دل برای سید الشهدا علیه السلام

مداحی می کردند و خلوص نیتشان برای همه طلبه ها مثال زدنی بود.

آری! از مداح اهلبیت سرکار خانم نازی سخن می گویم ،امروز در دفترم به نوشته ای

بر خوردم که روزهای اول طلبگی برایمان صحبت کرده بودند،ایشان می فرمودند:

محبت اهل بیت علیهم السلام رذائل اخلاقی را از وجود انسان ها جمع می کند، آن گونه

که آهن ربا ،براده های آهن را از دل خاک جمع می کند و آن گاه می توان به قرب الی الله

رسید که واجبات را انجام دهیم و از محرمات دوری کنیم،اما در این میان موانع زیادی ست .

که باید آنها را پشت سر گذاشت و آن این است که دور گناه را خط قرمز بکشیم .

و اگر گناه می کنیم، چون معرفت نداریم و باطن سیاه  گناه را متوجه نیستیم،اما وقتی

باطن گناه را پی بردیم،هرگز خود را آلوده ی آن نمی کنیم چرا که اگر ظرف غذای خوشمزه ای

را به زهر آلوده کنند،هیچ انسانی حاضر نیست که آن را بچشد،چون چشیدن همان است و

هلاک شدن همان.  

و گناه عین همان مسمومیت و هلاک شدن است که روح ما را به پستی می کشاند و آن را  

له می کند.مواظب سیم خاردارهای گناه باشیم.

یادگاری حوزه علمیه حضرت زینب سلام الله علیها یزد.