گاهی در کنار همه ی شلوغی های این دنیای خاکی به دنبال جای خلوتی

باید گشت که کار مهمی را به سر انجام رساند،کاری که اگر دراین دنیا برایش

هر روز وقتی بگذاریم، دیگر در روزی که یوم التغابن و روز حسرت است ما را خیلی

به خاطرش معطل نمی کنند،گاهی خیلی بیشتر از همه ی کسانی که حتی

در حرف هایشان ادعا می کنند ما را خیلی خوب می شناسند، هیچ کس ما را

به اندازه ی خودمان، بیشتر نمی شناسد.

من می دانم ریا با قلبم چه کرده، من می دانم دل چند نفر را با اعمال و رفتارم

شکسته ام، من می دانم در خانه ی قلبم از رذائل چه خبر است، من می دانم

علمم چقدر با عملم فاصله دارد،باید اندکی خلوت کرد وبه محاسبه پر داخت،این

جا اگر فهمیدی تا به حال راه را به خطا رفته ای، فرصت هست بر گردی امامن جایی

را می شناسم که دیگر راهی برای برگشت نیست،پس تا به بن بست نرسیده ایم .

همین جا در کنار همین آرامش نسبی که داریم، اعمال هر روز مان را محاسبه ای

کنیم ،چرا که به قول استاد انصاریان حفظه الله آ ن جا برای این رذائل گیر ده پیچ است.

نوشته ی : م . ی