امروز به مطلب زیبایی از یک دلباخته ی الهی برخوردم،از حاج اسماعیل دولابی

رحمة الله علیه سخن می گویم،آن گاه که کسی به او التماس دعا می گفت ایشان

می فرمود:"من مستجاب الدعوه نیستم اما اگر باشم چه دعایی می خواهی بکنم؟

وقتی آن شخص می گفت:دعا کن خدا حجم را قبول کند،ایشان این گونه جواب می داد

که: آیا خودت حجت را قبول داری؟ و وقتی آن شخص در جواب “نَه"می گفت ،ادامه می داد.

که:آه وقتی خودت قبول نداری من چه بگویم؟ می فرمودند” در نماز جماعت می گوید.

التماس دعا،دعا کن خدا نماز ما را قبول کند.گفتم:آیا خودت نمازت را قبول داری؟گفت:نه!

وچقدر جملات این عارف بزرگ به دل می نشیند، وقتی چون پدری مهربان با دلسوزی

می فرماید:"یک وقت کلاه سرت نرود به من بگویی التماس دعا..کاری را که خودت

قبول نداری را من چگونه به خدا غالب کنم…پنجاه سال  است که دارم به شما

می گویم که خودتان را جمع کنید.کلاه سرتان نرود. در دنیا التماس دعا گو نشوید.

منبع:توصیه هایی از علماء،حاج اسماعیل دولابی،محمد علی قاسمی،مجموعه دوم

تهران:لوح نگار1391ص12