بعضی وقت ها پیش خود فکر می کنم من  که انسان خوبی هستم و خطایی ندارم.

اما گاهی لازم است آدمی خودش را امتحانی کند، تا بفهمد که در کجای جاده ی بندگی

ایستاده و چقدر کوله بارش تهی از اعمال صالح است،تا بفهمد باید عجله کند؛ چرا که هر

لحظه  ممکن است صدای کوچ کاروان  او را به خود آورد ،که باید رفت؛ چرا که مقصد این

دنیا نیست ،اینجا کاروان سرایی است که کاروانیان درآن توقف می کنند،تا استراحتی بکنند.

و توشه ای تهیه کنند وچه زیبا آیت الله تالهی همدانی می فرمایند:اگرمثلاًنمازصبح ازما فوت

شود،قضا شود هیچ باک نداریم،غصه نمی خوریم ولی ده تومان ضرربه ما وارد شود،غصه

می خوریم ومتاثریم؛می خواهی بدانی ایمان داری یانه؟ ملاحظه کن ببین نماز صبحت قضا

شود بیش تر غصه می خوری ،یا ده تومانت ازبین برود.

خدایا!داریم  به شب های قدر نزدیک می شویم و تو از توشه ی اعمال هر بنده ای آگاهی.

کمکمان کن بهترین توشه های معنوی را برای خود تهیه کنیم ،تا در  یوم الحسرتی که هیچ

کس بار گناه کسی را به دوش نمی کشد، کمتر افسوس بخوریم/ م . ی