وقتی در احوالات عارف بزرگ آیت الله بها ءالدینی رحمة الله علیه دقیق

می شوی می بینی کیفیت عباداتشان عالی بود،در شرح احوالاتشان

نوشته اند: عالمی که خیلی به ایشان ارادت داشت شبی مهمانشان

شد،با خود گفت :بنگرم که چه عبادتی انجام می دهند که به این مرحله

از عرفان رسیده اند و چشم برزخی دارند؟

ایشان می گوید:من بیدار ماندم تا بفهمم عبادت این عارف بزرگ چیست .

دیدم آقا خوابیدند،نیم ساعت به اذان صدای بسم الله گفتنشان بلند شد.

وضویی ساختند ونماز شبی خواندند و بعد از خواندن نماز صبح دعایی

خواندند و باز خوابیدند.

سرکارخانم قیاسی حفظه الله بعد از ذکر این داستان فرمودند: چی شد؟

همه ی ما می دانیم فقط کثرت عبادت زیاد ما را به درجات بالا نمی رساند.

باید مسیرت را باور داشته باشی و کیفیت را فدای کمیت نکنید.