به قاب عکسی که در تاقچه ی  اتاق است خیره می شوم،خواهرم شعرش

را بسیار دوست دارد خودش رفته و آن را قاب کرد ه است نوشته شده:تقصیر

تو نیست…مقصر منم که تو نیامدی،اگر اولین جمعه که به غروب رسید و از

آمدنت خبری نشد ،من از فراق مرده بودم و اگر پایان هر هفته چند جنازه

مثل من روی دست جمعه می ماند تو تا حالا آمده بودی.

مولایم مهدی جان!امشب به تو فکر می کنم . می خواهم دقایقی از1440

دقیقه ای که خدای مهربان امروز به من هدیه کرده را به یاد تو باشم،نمی دانم

امشب به وقت افطار کجا بودی یوسف زهرا و سحرهای ماه مبارک در کجایی ؟

اما می خواهم برایمان دعا کنید،چرا که بسی محتاج دعای خیرتان هستم.

مهدی فاطمه!ببخش اگر خیلی وقت ها دلتان را با عملی ناشایست شکسته ام.