چقدر زیبا یک مادر می تواند از نقش مهم پدر خانواده برای فرزندش سخن

بگوید و بانو شهربانو  سلام الله علیها چه زیبا از پدر برای فرزندش می گوید

و چه ادبی به خرج می دهد، وقتی برای فرزند دلبندش نامه ای می نگارد.

که تنها بهانه اش وداع با اوست ،اما تمام نتیجه اش عشقی ست که بیشتر

از قبل در دل فرزندش می کارد ،آن گاه که می نویسد:"پسرم!علی عزیزم!

سجاد من!می دانم که فرصت زیادی برای دیدارت ندارم،می دانم که اندکی

پس از به دنیا آمدنت از این جهان رفتنی هستم، این ساعت ها، آخرین ساعات

زندگی من هستند ،اما دلم آرام است و در نهایت آرامش و خوشبختی، تو را

ترک می کنم .

پسر خوبم،همیشه همراه و هوادار پدرت باش! زیرا پدرت دوست داشتنی ترین

مردی است که خدا بر روی این زمین آفریده است ،من همه ی قصه ام را برایت

گفتم تا از من برایت به یادگار بماند که آغاز ماجرا«حسین» است و پایان آن هم

«حسین » است.

علی خوبم!این نغمه را ،این لالایی را از مادرت ،از شهربانو ،از شاهزاده ی سرزمین

پارسیان به گوش جانت بسپار که اصلاً شروع جهان«حسین» است و پایان آن نیز

«حسین »است .اصلاًجهان همه اش «حسین »است،هیچ چیز جز او نیست .

هستی تنها «حسین »است و این تازه آغاز ماجراست.”

منبع :نجمه کتابچی،بی تو یک سال است به انضمام عروس ماه می شوم،چاپ

سوم تهران:سروش ملل 1387 ص 72