در این که خدا ما را آفریده و دوستمان دارد شکی نیست،خداوند از پدر و مادر

هم برایمان دلسوزتر است ،وقتی با او حرف می زنی؛ اگر کوهی از غم هم

بر دلت سنگینی کرده باشد ،آرام می شوی و حالی خوش به تو دست می دهد.

خداوند صفات زیادی دارد،یادم می آید خانم قیاسی داستانی را در یکی از

سخنرانی هایشان  عنوان کردند.

ایشان فرمودند:شخصی اعرابی و  بیابان گرد آمد خدمت رسول خدا

صلی الله علیه و آله _شاید چوپانی بیش نبوده است_

از پیامبر اکرم که درود خدا بر او باد ،درخواست می کند؛ یکی از نام های

خداوند را به او یاد دهد،حضرت فرمودند:نامش کریم است.

اعرابی لبخندی زد و رفت،یاران رسول خدا تعجب کردند ؛چرا کلام پیامبررا که

شنید، لبخند زد؟چرا خندید؟به دنبالش رفتند و سبب را از او پرسیدند.

گفت:"چرا نخندم، آخر فهمیدم با کریم سر و کار دارم.”

او با بزرگواری ما را می بخشد ،کافی ست فقط سیم ارتباطی ات را به خدا

وصل کنی، او حوصله اش از حرف هایت سر نمی رود؛تو را سرزنش نمی کند.

و حرف هایت را جایی بازگو نمی کند،تنها پناهگاه امنی ست که می توانی.

به آرامشی بزرگ برسی.کمی بیشتر بیادش باشیم/ م . ی