این روزها درد بعضی ها نداری و فقر است،درد بعضی ها نداشتن خانه و وسیله ی

مناسب است ،غم این که چرا من از همسایه ام یا فلان فامیلم کمتر در رفاهم گاهی

بعضی اشخاص را آزار می دهد،اما چقدر زیبا وقتی از آیت الله میرزا جواد آقا تهرانی

رحمة الله علیه آن گاه که در بستر بیماری روزهای آخر عمر را می گذرانند سوال

می کنند :"آقا آیا دردی دارید؟ایشان می فرمایند:خیر دردی ندارم ولی غم دارم،غم

دوری از محبوب.یکی از مراقبین ایشان می گفت:در چند ماهه آخر عمر که گویا

می فهمیدند، وصال به محبوب نزدیک شده،بیشترین ذکری که بر لب داشتند"یا الله “بود.

راستی هیچ وقت غم دوری از مولا امام زمان ارواحنا فداه ما را سخت آزار داده است ؟

آیا غم دوری از قرآن ما را رنجیده خاطر ساخته یا نه؟

به غیبت یوسف زهرا عج الله تعالی فرجه الشریف خو گرفته ایم و فقط فرجش را در قالبی

از الفاظ  و گاهی در دعای فرج از خدا می خواهیم.اما چقدر بین حرف و عملمان فاصله ست؟

منبع:توصیه هایی از علما،آیت الله میرزا جواد آقا تهرانی،مجموعه دوم،محمد علی قاسمی،تهران

لوح نگار1391ص30