عمر به سر عت سپری می شود،روزی به دنیا می آییم،کودکی تند

و سریع می گذرد، نوجوانی می آید و باز هم  غافل از این عمر عزیزیم.

جوانی می آید،فکر می کنیم همیشه این جوانی می ماند،خیال می کنیم.

این زور و بازوی جوانی تمام نشدنی ست امانه،چه خیال باطلی !

کم کم این رنگ  و لعاب جو انی ،این زیبایی از بین می رود،چند صباحی

بعد چهره چین و چروک بر می دارد،قد خمیده می شود و دندانها مصنوعی

می شوند،آری نیمه ی اول لیوان عمر که پر شد؛ باید خیلی بیشتر از قبل

مواظب اعمال و رفتار بود،نیمه ی اول عمر زیبایی هست،غرور هست اما

نیمه ی دوم فرسودگی و کم حوصلگی و بعد هم پیری به سراغ انسان

می آید و آخر سر با مرگ عمر انسان به پایان می رسد.

خدا کند قدر این گوهر عمر بدانیم و زیبا زندگی کنیم تا روزی نه چندان

دور حسرت روزهای گذشته را نخوریم،اقتباسی از سخنان حجة الاسلام

رحمانی حفظه الله،اللهم عجل لولیک الفرج