پخش مستند اشک ها و لبخندها ،کاری از آقای مسعود قادری که زیر نظر موسسه فرهنگی

قرآنی ثقلین یزدتهیه شده بود ؛برایم بسیار جالب بود.

مستندی که تصاویر زیبایی از عشق بازی با معبود را در ایام اعتکاف نشان می داد.

صحبت ،همه از بندگی بود و این که: ما آمده ایم در این دنیا تا تربیت بشویم.

و این هنر ماست.که در این فرصت کوتاه، سیم ارتباطی امان را به خدا وصل کنیم.

صحبت از توبه ی نصوح بود و حلالیت طلبیدن از آنهایی که خدای ناکرده در حقشان بدی کرده ایم.

و در دلت غوغایی بر پا می  شد آن گاه که با خود می گفتی: نکند پس از سه روز خلوت با خدا

از این جا که پا بیرون گذاردم باز همان انسانی شوم ،که در شلوغی دنیا اسیر مادیات و غفلت

از یاد خدا گردم.نکند باز مثل روزهای دوشنبه و پنج شنبه هر هفته، باز این اعمال من باشد .

که اشک مولایم امام زمان عج الله تعالی فرجه را جاری کند و دل او را سخت بشکند.

صحبت از “وما خَلقتُ الجنَّ و الانس الاّلیعبدون بود.”

صحبت خوف از عواقب تلخ گناه بود  و شوق پاداش هایی که قرار قبودعاید معتکفین شود.

صحبت از پرواز بود و این که آدمی، به دنبال آرامشی زیبا در جستجوست.

صحبت از این بود که آنهایی که دعوت شده اند اتفاقی گرد هم نیامده اند که طلبیده شده اند.

و خوشا به حال آنهایی که در این مدت کوتاه بهترین حالات خوش را

از معبودشان طلب می کنند.ومن الله التوفیق.