خدایا با این ذهن آشفته چگونه به تو رو کنم؟جای جای ذهنم پر شده

از علاقه و وابستگی های دنیایی،بدنبال چه بگردم که راه نجات را نشانم

دهد؟… نمی دانم شاید ذهن تو نیز درگیر این سوال باشد ،خوب دقت کن.

علامه طباطبایی رحمة الله علیه می فرمایند:"اکثر افرادی که موفق به نفی

خواطرشده و توانسته اند ذهن خود را پاک و صاف نموده…در یکی از این دو

حال بوده است:اول درحین تلاوت قرآن مجید و التفات به خواننده آن؛دوم از

راه توسل به حضرت ابا عبد الله الحسین علیه السلام؛زیرا آن حضرت را برای

رفع حجاب و موانع طریق،نسبت به سالکین راه خدا،عنایتی عظیم است.”

گاهی از صبوری بعضی آدم ها تعجب می کنی، باز هم از زبان

آیت الله احمدی میانجی بشنوید:"اثاث منزل مرحوم حاج میرزا

علی آقا قاضی رحمة الله علیه را به خاطر نداشتن اجاره خانه

بیرون ریخته بودند،ایشان وقتی این صحنه را دیدند خنده ای کردند

و گفتند:"مثل این که خدا سر به سر ما می گذارد.”

راستی چقدر سر به سر گذاشتن های خدا را زیر سوال بردیم؟!

شادی روح همه رفتگان،همه ی علمایی که دیگر در بین ما نیستند صلوات.

چقدر زیبا سرود سهراب:"چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید.”

حالا این سخنان زیبا را هم که از آیت الله احمدی میانجی می شنوم

به همین فکر می کنم که چقدر نوع زندگی و نحوه ی نگاه بعضی از ما

به مشکلات با بندگان خوب خدا متفاوت است.

ایشان می فرمایند:"ما مثل بچه ای هستیم که چیزی متوجه نیست و

برای رسیدن به شکلاتی داد و فریاد راه می اندازد در حالی که برایش ضرر

دارد.”

خدایا مرا به خاطر همه ی روزها و شب هایی که انگشت اشاره بطرف

آسمان گرفتم و متهمت کردم ببخش،به خاطر همه ی چراهایی که به

سویت نشانه گرفتم …خدایا  تو آگاهی به حالم،یاری ام ده.

نامش را که می شنوم به یاد مدیر حوزه ام می افتم ،سرکار خانم

قیاسی که وقتی نامشان را می برند در برابر نامش هم تواضع می کنند

و او را اعجوبه ی قرن می دانند.

آری از ملاحسین قلی همدانی رحمة الله علیه حرف می زنم، آنها که

همه وجودشان را در خدا فانی کردند،آنها که عبادتشان ذره ای برای ریا

و غیر خدا نبود ،برای این که دیگران ببینند و تعریف و تمجید کنند بندگی

نکردند،حرفهایشان را وقتی با همه ی وجود درک کنی ،می فهمی چقدر

روح بزرگی داشتند می فرمودند:"با کوشش تمام از ابتدای بیدارشدنت از

خواب،در همه ی لحظه ها تا زمان خوابیدن،به مراقبت مشغول شو و در

محضر مقدس الهی با ادب ملازم باش و بدان که تو با تمام جزء جزء و

ذره ذره وجودت،اسیر قدرت خداوند هستی و احترام محضر شریف او را

مراعات کن ،او را چنان عبادت کن که گویی او را می بینی؛ پس اگر او را

نمی بینی ،او حتما تو را می بیند و دائما متوجه بزرگی او و حقارت خود

و بلندی او و پستی خود و عزت او و ذلت خود و بی نیازی او و حاجت مندی

خود باش و از زشتی غافل بودنت از او غافل مباش، با این که او دائما به تو

توجه دارد و در برابر او چون بنده ای ذلیل و ناتوان بایست.”

آری این ها حرفهای و سخنان استادی است که اعجوبه شدنش عجیب

نیست ،او که دائما خود را در محضر خدا می بیند و نه مثل من که چقدر

گناهانم بین من و خدایم فاصله انداخته،خدایا دستگیری ام کن مثل همیشه.

چقدر تواضع داشتند و پذیرای حرف حق بودند، می گوئید از که

حرف می زنم ،بهتر است از زبان شهید مطهری بشنوید که چه

زیبا روحیات و خلق وخوی مثال زدنی آن بزرگوار را به تصویر کشیده اند.

ایشان می فرمایند:"آخوند خراسانی رحمة الله علیه 1200شاگرد داشت

که500نفر آنان مجتهد بودند،یکی از شاگردان جوانش آیة الله بروجردی بود.

روزی این شاگرد جوان به حرف استاد اشکال کرد، استاد گفت:یک بار دیگر

بگو.آقای بروجردی حرف خود را تکرار کرد،استاد فهمید که حرف شاگرد

درست است.سپس فرمود:الحمد لله که نمردم و از شاگرد خود استفاده

کردم.”

منبع:حماسه حسینی جلد اول ص298

امروز ما هم در حوزه ی علمیه ی حضرت زینب سلام الله علیها

برای بزرگداشت عید سعید غدیر مراسمی بر پاکرده بودیم.

حجة الاسلام صدر الساداتی حفظه الله علیه در قسمتی از سخنان

ارزشمندشان فرمودند:"اگر فردای قیامت امیر المومنین علیه السلام

بگوید عید اکبر کدام عید بود؟می گوییم ما شنیده بودیم عید غدیر.

و مولا بگوید اما شما در عمل چه عیدی را و بر اساس چه ضابطه ای

برتر دانستید؟چرا چیزی که این قدر بار هدایت در آن نهفته بود و در

آسمان مشهورتر از زمین بود را اهمیت ندادید؟

و لذا لباس نو و غذای ویژه اتون رو امروز برا بچه ها آماده کنید،من

نمی گویم عید نوروز را جمع کنیم اما در همان سطحی که نوروز را

اهمیت می دهید به غدیر هم بها دهیم، در برابر اون بدهکاری که

ما به امیر المو منین  علیه السلام داریم باید جانمان را هم بدهیم.”

مولای خوبان علی جان، دستمان را مثل همیشه بگیر که محتاج یک

نگاه پر مهرت هستیم.