راهيم كن دم ايوان حرم آقا جان
کم نکن سایه لطفت ز سرم آقا جان
گر چه من جنس خرابم بخرم آقا جان
آن قدر فکر و خیالم شده دنیا دیگر
از غم و غصه ی تو بی خبرم آقا جان
یک قدم محض رضای تو نشد بردارم
اصلا انگار فقط دردسرم آقا جان
در بساط غمتان مدعی ام اما حیف
غافل از ناله و اشک سحرم آقا جان
پر و بالم شده زخمی به زمین افتادم
کمکی کن که به سویت بپرم آقا جان
غیر این خانه پناه دگری نیست مرا
باز کن در به رویم پشت درم آقا جان
تا به این جا که رسیدم مدد سلطان است
راهیم کن دم ایوان حرم آقا جان
بعد مشهد سفر کرببلا می چسبد
یک شب جمعه بیا ببرم آقا جان
در شب اول قبرم به شما محتاجم
گر نیایی به خدا در خطرم آقا جان
یا ابا صالح المهدی ادرکنا،ادرکنا،ادرکنا و لا تُهلکنا