وقتی در زندگینامه ی علماء جستجو می کنم،می بینم.

اگر  علمای بزرگ ما جاودانه شدند ،به خاطر این بودکه:

سیم ارتباطی اشان به خدا وصل شده بود،در واقع همگی خدا شناس بودند.

برای این که حرفها را برای به دیگران گفتن، نمی شنیدند.

بلکه برای عمل کردن به حرف و سخنی گوش فرا می دادند.

یکی از آن عارفان بزرگوار ،آیت الله مشکینی رحمة الله علیه بود.

روزی  در مسجد اعظم قم برای جمعیت زیادی از طلبه ها صحبت می کردند.

ایشان فرمودند:داشتم از کنار رودخانه ای می گذشتم بچه ای از من پرسید:

کلاس چندمی؟با گریه می فرمودند پاسخ دادم:کلاس اولم.

بچه تعجب کرد و گفت با این سن و سال،هنوز کلاس اولی؟

گفتم بله!من هنوز کلاس اول انسانیتم.سالها گذشته.

اما نتوانسته ام از کلاس انسانیت رد شوم.

این مطلب راحاج اقا خالقی معاون پژوهش مرکز مدیریت حوزه های علمیه ی خواهران در قم

در یکی از دیدارهایشان به حوزه ی علمیه حضرت زینب سلام الله علیه یزد بیان کردند.

 خوب است گاهی ما هم از خودمان این سوال را بپرسیم که:

راستی ما چند واحد از درس انسانیت را پاس کرده ایم؟!

خدایا!ما را در عمل به آن چه آموخته ایم ،موفق بگردان.روحشان شاد/ م . ی