آفریده که شدم ،خداوند به خود"فَتَبارَکَ الله اَحسَنُ الخالقین” گفت.

به دنیا آمدم تا با بندگی ام باعث رضایت قادر متعال شوم، اما حالا که

می اندیشم، می بینم خیلی وقت ها گناهان چون بندی به پایم گره زدند.

و قدرت پرواز را از من گرفتند.

یادم رفت برای ماندن در این دنیا آفریده نشده ام ،فریب شیطان ونفس اماره

را خوردم ،یادم رفت  گر چه زمینی ام، اما باید روحم را در آسمان معنویت به

پرواز در آورم تا بتوانم امتیاز کامل بندگی را بگیرم.

معبودا !چقدر تا آسمانی شدن فاصله دارم،اما می دانم که مثل همیشه دستم

را می گیری و هدایتم می کنی ای  بخشنده ی مهربان/ م . ی