حرف های قشنگی می زد،می گفت: شما گلدان گل را وقتی آب

می دهید که سر به زیر شده و پژمرده، یا وقتی که هنوز شاداب است

به فکرش هستید؟ بدن ما هم به آب احتیاج دارد، علاوه بر غذای جسم

روح ما هم احتیاج به مراقبت دارد، چقدر زیباست پنجره ی قلبمان را هر

روز صبح به سوی خورشید مهربانی ها باز کنیم و  از رائحه ی رحمت و

محبت بی پایان  خداوندی بهره ببریم،نکند قلبمان از فاصله ها کم نور شود

و چون گلی شادابی اش از بین برود؟

راستی قلب من و تو هم باید شاداب بماند پس در حفظ این امانت الهی

کوشا باشیم.