“در منزل مهمان داشتم،به آنان وعده داده بودم ساعت 6 خودم را می رسانم،ولی به

دلیل ترافیک و مشکلاتی در مسیر،ساعت 6/30 رسیدم.

مهمان پرسید:چرا دیر آمدی؟گفتم :در راه چنین و چنان شد.گفت :سوالی دارم؛گفتم

بفرمائید.گفت:اگر شما با مقام [معظم]رهبری ساعت 6 ملاقات داشتی چه می کردی؟

گفتم: سر دقیقه می رسیدم.

گفت:پس پیداست تو به من اهمیت ندادی،تو به من ظلم کرده ای.

من و امام زمان علیه السلام از نظر حقوق اجتماعی مساوی هستیم،قول قول است.

شرمنده شده و معذرت خواهی کردم.”

خدایا! ای معبود دوست داشتنی ام، ما را شرمنده ی امام زمانمان نگردان.

خاطرات حجة الاسلام قرائتی(1)سید جواد بهشتی،تهران،مرکز درسهایی از قرآن،چاپ

دوم 1383 ص 80_81