یکی از آفت های طلبگی چه برای پسران و چه برای دختران ،عُجب است.

یعنی این که ما دچار خود شیفتگی بشویم و در درون به خودمان ببالیم.

گاهی ممکن است عُجب به جمال و زیبایی های خود داشته باشیم .

که با یک بیماری و تب از بین می رود، گاهی عُجب به حیثیت اجتماعی 

خود در جامعه داریم و …اما نمونه ی خطرناک این رذیله ی اخلاقی

عُجب به امور معنوی و علمی ست،وقتی دستاورد معنوی داشتیم.

وقتی احساس کردیم، بهتر از دیگران زیارت عاشورا می خوانیم .

و لذا بدترین مردم ،کسانی هستند که می پندارند بهترین مردم هستند.

و چقدر جالب است در باره ی یکی از پاکان که چهره بر پرده ی کعبه

گذاشته و می نالید که، خدایا مرا از شرّحسناتم در امان دار.

بزنطی از دانشمندان عصر امام رضا علیه السلام بود، طی نامه

نگاری هایی که با امام داشت، وقت ملاقاتی خواست .

حضرت به او وقتی دادند، مرکب خود را هم به دنبالش  فرستادند.

این دانشمند بزرگ ساعت ها در محضر امام بود،ظاهرا شام را هم

در محضر امام  تناول کرد،خواست خدا حافظی کند؛ امام فرمودند:بمان.

وقت خواب حضرت امر فرمودند، رختخواب مخصوصی که برای خودشان بود.

به مهمانشان بدهند،یک دفعه در رختخواب که قرار گرفت، با خودش

اندیشید:چقدر من بزرگوارم ،مرکب امام  را که سوار شدم.

امر کردند برایم رختخوابی که مخصوص خودشان بودند انداختند.

این همه احترام امام نسبت به من….

در همین فکرها بود که امام رضا علیه السلام  فرمودند:

بزنطی خودت را نگیر، احترام من سبب عُجب تو نشود.

خیلی باید بر این رذیله ی اخلاقی مراقبت کنیم، باید به خداوند عرضه کنیم.

خدایا اگر تو دستم را نمی گرفتی، نمی توانستم وارد حوزه شوم .

مبادا خدایی ناکرده با دیدن چند بد حجاب ، در اطرافت با خودت بگویی.

چقدر این ها بی دین هستند، آرایش کرده و بیرون آمده اند  اما ما…

اگر این طور فکر کردی تمام اعمالت خط می خورد،مبادا غرور علمی

شما را بگیرد که چند سال درس طلبگی خوانده ایم.

آری باید از درون خود را بشکنیم تا از بیرون نشکنیم.

خداوندا !عاقبت امور همه ی ما را ختم به خیر بگردان.

قسمتی از سخنرانی استاد عرفان در همایش طلیعه حضور